„Na imię miała Lo, po prostu Lo, z samego rana, i metr czterdzieści siedem w jednej skarpetce. W spodniach była Lolą. W szkole – Dolly. W rubrykach – Dolores. Lecz w moich ramionach zawsze była Lolitą.”

*

„Była taka miła i dobra ta Rita, świetna towarzyszka, przypuszczam, że z samego współczucia i kumplostwa oddałaby się każdemu nieudacznikowi czy innej niewydarzonej istocie: od starego złamanego drzewa aż po owdowiałego jeżozwierza.”

*

„Czy to nie dziwne, że zmysł dotyku, tak nieskończenie mniej ceniony przez ludzi od wzroku, staje się w krytycznych momentach naszym głównym, jeżeli nie jedynym, kluczem do rzeczywistości.”

*

„Lolito, światło mego życia, płomieniu mych lędźwi. Mój grzechu, moja duszo. Lo-li-ta: czubek języka schodzący w trzech stąpnięciach wzdłuż podniebienia, aby na trzy trącić o zęby. Lo. Li. Ta.”

*

„Wiesz, co w umieraniu jest najstraszniejsze, to że jesteś tak zupełnie zdana tylko na siebie.”

*

„Wyobraź mnie sobie; nie zaistnieję, jeśli mnie sobie nie wyobrazisz.”

*

„[...] dziwka nikczemna, lecz umiłowana.”

Lolita (Nabokov Vladimir (pseud. Sirin W.))