Mark Twain (1835-1910), popularny pisarz amerykański, humorysta, reporter, znany jest przede wszystkim jako wyraziciel ideałów amerykańskiej demokracji i cywilizacyjnej ekspansji. W roku 1867 na pokładzie "Miasta Kwakrów" pielgrzymuje do Europy i Ziemi Świętej w towarzystwie amerykańskich prostaczków - ludzi doświadczonych dolami i niedolami w Nowym Świecie, ale z reguły naiwnych i bezradnych wobec czterech tysięcy lat kultury Starego Świata, ludzi umiejących odkryć złoto, poprowadzić kolej żelazną przez Wielkie Równiny, ale niepewnych, co zrobić z rękoma podczas audiencji u cara, ani dlaczego właściwie "Tycjan wielki jest".

Nie śmiejmy się jednak z nich, a przynajmniej nie śmiejmy się do rozpuku. Czy naprawdę teraz, gdy otworzył się dla nas świat, jesteśmy mniej od nich naiwni i parafiańscy?

Książka "Prostaczkowie za granicą" w kolejnych amerykańskich wydaniach osiągnęła nakłady ustępujące jedynie "Chacie Wuja Toma".

Z tym większą przyjemnością oddajemy do rąk Czytelników pierwsze polskie wydanie tej fascynującej lektury. Twain na kartach tej opowieści wydaje się nam mówić: "Idź na wschód, młody (a i stary) człowieku, bo warto, nawet jeśli spotkasz tam krwiożerczych fryzjerów, fałszywych Beduinów i nachalnych Fergusonów".

Myśl godna zalecenia również dziś, jeśli nie za pośrednictwem "Miasta Kwakrów", to przynajmniej via stronice lektury.

[Akapit, 1992]