Rzeczpospolita, 1669 r. Po abdykacji Jana II Kazimierza przed szlachtą i możnowładztwem pojawia się zadanie wyboru nowego monarchy. Magnateria skupiona wokół prymasa Mikołaja Prażmowskiego oraz hetmana Jana Sobieskiego popiera francuskiego kandydata - Kondeusza. I wszystko wskazuje, że to on zostanie nowym polskim monarchą. Nieoczekiwanie jednak masy zgromadzonej na Woli szlachty buntują się przeciw magnaterii i obalają tę kandydaturę. Pojawia się hasło wyboru "Piasta". Lecz kto ma nim być? Nieoczekiwanie zostaje nim niepozorny i wydaje się, iż nic nieznaczący książę Michał Wiśniowiecki - syn Jeremiego, wodza wsławionego w walce z kozactwem. Nowy monarcha, zaskoczony wyborem, zostaje jednak ukoronowany. Będzie panować przez następne cztery lata. Niestety korona, którą otrzymuje, będzie dla niego "koroną cierniową". Magnateria bowiem nie wybaczy Michałowi swojej klęski.

Powieść przedstawia panowanie króla Michała. Jest ono naznaczone konfliktami wewnętrznymi, konfederacjami, postępującą anarchią, zbliżającym się śmiertelnym zagrożeniem ze strony Imperium Ottomańskiego. To okres upadku moralnego, prywaty magnaterii i mas szlacheckich, przekupstwa, waśni domowych. Monarcha już od pierwszych dni panowania musi się zmagać z opozycją magnacką silną i dobrze zorganizowaną. Ludzie ci posuną się do próby detronizacji króla. W tym celu poświęcą nawet, a właściwie przede wszystkim, interes Rzeczypospolitej. Nieoczekiwanie zyskają także sojusznika w osobie bliskiej monarsze. Kto nią jest? I czy ich zamiary zakończą się powodzeniem...?

Michał Korybut Wiśniowiecki na pewno nie był władcą wybitnym. Moim zdaniem jednak Kraszewski przejaskrawił na niekorzyść charakterystykę tej postaci. Na kartach "Króla Piasta" tytułowy bohater jawi się jako postać słaba, ułomna, chorowita, wręcz żałosna. Człowiek bez żadnej inicjatywy, zastraszany, wiecznie narzekający, pragnący tylko śmierci, ciągle czujący jej zbliżanie się. Ponadto niezdolny do żadnego działania. Mimo tej nie do końca słusznej charakterystyki Michała Wiśniowieckiego i innych nieścisłości faktograficzno-historycznych zawartych w powieści książka warta jest polecenia. Choć do dzieł wybitnych "Król Piast" na pewno się nie zalicza.