Gabriela Zapolska znana jest przede wszystkim jako autorka "Moralności pani Dulskiej". W tej tragifarsie pojawiają się słynne młodopolskie pojęcia: "kołtun", "filister" i mądrości życiowe tytułowej bohaterki.

Po powieść "Sezonowa miłość" sięgnęłam w ramach powrotu do książek zapomnianych. Autorka pozostawia nas w kręgu znanych już słów-kluczy młodopolskich. Styka ze sobą dwa, tak różne światy tamtego okresu: mieszczaństwo i artystów. Mottem przewodnim Tuśki, głównej bohaterki, są słowa: "Nie ważne, jak jesz, ważne, jak mieszkasz". Ale, czy ta maksyma straciła na swojej aktualności?

Zapolska skonstruowała świetne portrety psychologiczne. Mamy więc znudzoną życiem Tuśkę, która pod pretekstem wyimaginowanej choroby wyjeżdża na wakacje do Zakopanego; Żebrowskiego-jej męża, zapracowanego urzędnika, który ciężko pracuje i zaciąga długi, aby żona i dzieci mogły wypocząć; Pitę - ich córkę, małą dziewczynkę chowaną na starą-maleńką, która sprawia wrażenie posągu; Porzyckiego - filistra, aktora; Warchlakowską i jej córki - wyniosłą damę z bezbarwnymi dziewczynkami; Obidowską - gaździnę, u której Tuśka wynajmuje pokój.

Akcji w powieści nie ma za wiele, natomiast ciekawe są, o czym już wcześniej wspominałam, portrety psychologiczne bohaterów. Uderzająca jest zwłaszcza, z perspektywy czasu, relacja rodzic-dziecko. To dobieranie słów, brak jakichkolwiek uczuć, wręcz powiedziałabym więzi jest straszne i dziwne. Dziecko ma był ułożone, posłuszne i ciche.

Myślę, że dobrze jest od czasu do czasu sięgnąć po powieść sprzed kilkunastu czy też kilkudziesięciu lat, gdyż jest to niesamowita kopalnia wiedzy o obyczajach, modnych miejscach, kulturze. Na ich podstawie można też uświadomić sobie, jak wielkie zmiany dokonują się wokół nas.

Sezonowa miłość (Zapolska Gabriela (Śnieżko-Zapolska Gabryela; właśc. Korwin-Piotrowska Maria; pseud. Maskoff Józef))