"Córka carycy" to kolejna przeczytana przeze mnie książka Carolly Erickson. Jest to również nie pierwsza moja lektura, której akcja osadzona jest w carskiej Rosji, za panowania ostatniego z Romanowów.

Tym razem główną bohaterką, a zarazem narratorką jest jedna z córek cara Mikołaja - Tatiana nazywana przez najbliższych Tanią. Poznajemy ją, jako ponad dziewięćdziesięcioletnią kobietę, która postanowiła pozostawić po sobie testament – swoistą spowiedź życia. Przez te kilkadziesiąt lat nikt, łącznie z dziećmi, nie domyślał się nawet, że Daria Gradow to Tatiana Romanow, cudem ocalała córka batiuszki. Za sprawą opowieści przenosimy się do Rosji jej dzieciństwa, Rosji, w której wielbiono cara i jego rodzinę. Niestety, coraz większymi krokami zbliżał się rok 1918 i rewolucja, która nie tylko zniosła carat, ale również zamordowała rodzinę Romanowów.

Autorka na bazie faktów zbudowała zgrabną fikcję literacką. Bardzo dobrze oddała tło historyczno-społeczne w okresie zmiany ustroju. Z jednej strony widzimy tłum, dla którego car był ojcem, tłum, który czcił go i oddawał mu honory, a z drugiej strony rozżalony, rozwścieczony lud robotniczy rządny „krwi” i przejęcia władzy. Na początku miałam kłopot z oceną kreacji bohaterów, jednak po przemyśleniu stwierdzam, że nadanie im takich, a nie innych cech było zabiegiem celowym. Bo (pomijając oczywiście fakt, że cudowne ocalenie Tatiany to fikcja – jak wiemy z historii cała rodzina została zgładzona) przeżyła najsilniejsza i najbardziej trzeźwo myśląca osoba. Tania często w przebraniu wymykała się do domów zwykłych ludzi, przebywała w przychodni dla ubogich. Pomimo tego, że kochała rodziców, była świadoma win, które im przypisywano i rozsądnie oceniała zaistniałą sytuację.

Powieść napisana jest przyjemnym językiem. Tak jak inne książki Carolly Erickson pełni funkcję edukacyjną – zmusza do zagłębienia się w historię Romanowów, bo jak sama autorka pisze „Córka carycy” to wymyślona wersja biografii Tatiany.

Córka carycy (Erickson Carolly)