Najpierw, jak wszyscy czytający w moim pokoleniu, czyli w ogóle wszyscy, bo to była generacja ludzi namiętnie, zachłannie czytających - znałem go oczywiście z lektury. Żyliśmy w świecie "jak z Mrożka" i to on dał nam język do opisania i rozumienia tego świata (i obrony przed nim). Był dla nas - zwłaszcza w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych - pisarzem najintensywniej obecnym (co nie znaczy, że najgoręcej kochanym, najwyżej cenionym), był niemal wszechobecnym składnikiem powietrza, którym wtedy usiłowaliśmy oddychać. Mówiliśmy Mrożkiem, myśleliśmy Mrożkiem - także tym z rysunków, bo przecież PRL to była jego "Polska w obrazach". W świecie ponurej groteski - od niego, poprzez niego, bezwiednie prawie uczyliśmy się groteskowej wrażliwości, groteskowej wyobraźni, groteskowego stylu: dystansu, ironii, autoironii; nie tylko w literaturze, także - w tak zwanym życiu. Mrożek  b y ł  - tak mocno, jak mało kto*.


---
* Bronisław Maj, "Porozumiewawczo", w: "Mrożek w odsłonach. 39 opowieści z różnych miejsc i czasów", Wydawnictwo Literackie, 2014, s. 219.