Nie jestem zwolenniczką fantastyki. Raczej nie czytam książek utrzymanych w tym nurcie, nie oglądam filmów fantastycznych. Przez przypadek sięgnęłam po książkę Michała Studniarka "Herbata z kwiatem paproci". Nie czytałam wcześniej recenzji, a w związku z tym, że nie zostawiam niedoczytanych książek kilka wieczorów spędziłam z Adamem Chrostem i pozostałymi bohaterami.

Moja opinia opiera się wyłącznie na subiektywnych odczuciach, pomija cechy gatunkowe, bo jak już wcześniej wspomniałam, nie gustuję w tego typu powieściach. Wydarzenia przedstawione rozgrywają się w Warszawie w 2020 roku. Główny bohater Adam Chrost, dziennikarz ekonomiczny, gardzi korporacjami i całą ich otoczką. Kocha swoją pracę i herbatę. Ta ostatnia stała się przyczynkiem do zawarcia niezwykłej znajomości. W herbaciarni poznał pewnego starszego pana - konesera herbaty i tajemniczą klientkę, która uwielbia herbatę z kwiatem paproci. Żeby nie opowiadać fabuły dodam, że owa tajemnicza klientka należy do świata elfów, który to przenika się ze światem ludzi. Adam dowiaduje się, że nowa znajoma to Goplana, królowa elfów. Wraz ze swoimi poddanymi została wygnana ze swojego świata przez męża, króla Oberona. Dziennikarz zostaje, lekko mówiąc, obarczony misją (ma pomóc pogodzić skłóconych małżonków i umożliwić powrót na Tamtą Stronę).

Powieść jest ciekawa, chociaż z tempem i zwrotami akcji bywa różnie. Co ważne, przed lekturą należy odświeżyć sobie wiedzę na temat stworów z ludowych wierzeń, bo w powieści pojawia się ich sporo. Na pewno jest to pozycja godna uwagi dla zwykłego czytelnika, a czy dla fanów fantastyki, nie wiem.

Herbata z kwiatem paproci (Studniarek Michał)