Aleksander Minkowski urodził się w Warszawie przed wojną, kształcił po wojnie na Uniwersytecie Warszawskim, studiując filologię rosyjską; przez wiele lat uprawiał dziennikarstwo, publikował reportaże w "Sztandarze Młodych", "Po Prostu", "Świecie", "Przeglądzie Kulturalnym", "Nowej Kulturze". Jest też autorem wielu słuchowisk radiowych i spektakli telewizyjnych. Zadebiutował w 1956 roku w "Twórczości" nowelą "Jeden wieczór w Łosiewie", za którą otrzymał Warszawską Nagrodę Literacką Młodych. Nowela ta weszła do tomu opowiadań "Błękitna miłość" ogłoszonego dwa lata później. Od tamtego czasu co roku publikował powieści, m.in. "Wahania", "Nigdy na świecie" (nagroda Wydawnictwa Łódzkiego, film "Kardiogram"), "Urlop na Tahiti", "Kwiaty dla Klementyny" (nagroda Wydawnictwa MON), "Wielki poker", "Czterdziestu na górze". W 1965 roku napisał pierwszą książkę dla młodzieży - "Klub Siedmiu". Po niej ukazały się: "Gruby" (autobiograficzna, serial TV), "Komiczny sekret Lutego" (nagroda "Naszej Księgarni"), "Podróż na wyspę Borneo", "Ząb Napoleona", "Szaleństwo Majki Skowron" (Nagroda Literacka ZHP) i szereg innych.

Młodych bohaterów Minkowskiego łączy wspólna cecha: potrzeba przyjaźni. Są ciekawi życia, pełni pasji, zagrzebani po uszy w problemach swojego czasu.


[Wydawnictwo Nasza Księgarnia, 1975]