To jedna z tych książek, które uwodzą klimatem. Pozwala zasmakować (nomen omen) życia na granicy prawa. Bourdain pokazuje margines społeczny, który nie żyje w slumsach, a w kuchni luksusowej restauracji, popularnej garkuchni, drink-barze. Jest to wizja tak sugestywnie i konsekwentnie prowadzona, że szybko odechciewa się prowadzenia własnej knajpy czy kariery szefa kuchni. Chociaż... Pod koniec autor zmienia styl nieomylnego proroka i pokazuje normalność swojej branży. Okazuje się, że są szefowie kuchni, którzy nie klną, nie piją i nie biorą narkotyków. Okazuje się, że reguły lokowania nowych knajp nie zawsze się sprawdzają, że kobieta w tej branży nie musi być babo-chłopem... Bourdain jest wielbicielem punk rocka i najwyraźniej historie kuchenne muszą mieć u niego taki rockandrollowy posmak. Niewątpliwie dodaje to kolorytu książce, napisanej potoczyście i (miejscami) smakowicie. Z mnóstwem anegdot, szczyptą porad kuchennych i wplecioną w to wszystko listą kucharzy i lokali wartych poznania. Dla wielbicieli książek kucharskich i blogów z przepisami - lektura obowiązkowa!