Kazimierz [Sprawiedliwy - przyp. lachus77] zmarł w roku 1194, w okolicznościach tajemniczych. Było to podczas uczty.

Kiedy [...] wszyscy wspólnie się radowali - pisze Kadłubek - król, ta jedyna i szczególna gwiazda państwa, właśnie wtenczas, gdy niektóre pytania o zbawieniu duszy kapłanom zadawał, wychyliwszy mały puchar na ziemię upadł i umarł.

Nie był Kazimierz królem, chociaż przepełniony uwielbieniem mistrz Wincenty stale go tak nazywa. Wolno wątpić, czy podczas owej biesiady naprawdę toczyła się dyskusja o zbawieniu duszy. Nie jest wykluczone, że Kadłubek upiększył tak opowiadanie - ku zbudowaniu czytelników. Bardzo za to prawdopodobne, że Kazimierz skonał otruty*.


---
* Paweł Jasienica, "Polska Piastów", Państwowy Instytut Wydawniczy, 1990, s. 177.