Imię dostała po bohaterce Prousta księżnej Orianie Geurmantes, charakter miała po ojcu, uparte, ambitne dążenie do celu wpoiła jej matka. To ikona światowego dziennikarstwa, słynna włoska dziennikarka, która wolała być pisarką, Oriana Fallaci.
Biografia Oriany Fallaci pióra innej włoskiej dziennikarki Christiny de Stefano jest fascynująca, bo niezwykłe, bogate w zdarzenia było życie jej bohaterki. Z kart książki wyłania się pełnokrwista postać. De Stefano nie pisała tej biografii na kolanach, ale znać tu szacunek dla starszej koleżanki.
Orianę spotykamy jako małą dziewczynkę, a właściwie jeszcze przed urodzeniem. Natomiast żegnamy się z nią, kiedy ciężko chora odchodzi w swojej rodzinnej ukochanej Florencji. Wszystko, co pomiędzy, to jej życie, barwne, ciekawe, fascynujące. Była wszędzie tam, gdzie chciała być, wszędzie tam na świecie, gdzie działo się coś ważnego. Wietnam, Pakistan, Liban, Palestyna i inne miejsca znaczone wojnami, przewrotami, rewoltami. Także Ameryka. Mieszkała w Nowym Jorku i to miasto pokochała prawie tak jak Florencję. Poznajemy Orianę poprzez jej pracę dla sławnych czasopism włoskich i amerykańskich, ale także jako pisarkę, którą wolała być. Poznajemy ją także na gruncie prywatnym, gdy pracuje i kocha.
Christina de Stefano daje nam pełny portret kobiety. Kobiety pełnej sprzeczności. Oriana bardzo chciała kochać i być kochana. Mieć swojego mężczyznę, dom i dzieci. Jednocześnie nienawidziła mieszkać z kimś pod jednym dachem. Mówiła, że musi być wolna, aby móc pracować. Kochała wolność w każdym wymiarze, więc jej największą miłością był Alekos, grecki bojownik prześladowany przez juntę czarnych pułkowników. Wszędzie, gdzie wybuchały konflikty, Oriana jechała, aby pokazać światu walkę o wolność. Dotarła do wielu możnych tego świata. Przeprowadzała wywiady z wielkimi. Rozmawiała m.in. z Goldą Meir, Indhirą Ghandi, Muammarem Kaddafim, Chomeinim, Deng Xiaopingiem. Także z Lechem Wałęsą, ale nie miała o nim zbyt dobrego zdania.
Z Orianą Fallaci liczyli się wszyscy, potrafiła osiągnąć, co zamierzała, sprzyjało jej szczęście. Była uparta, silna i bezkompromisowa, ale także despotyczna, porywcza i kłótliwa. Zawsze stawiała na swoim, nigdy nie przebaczała, nie zapominała. Jednocześnie krucha, słabego zdrowia, empatyczna. Pełna niezwykłych sprzeczności. Kochała drzewa.
Biografię "Oriana Fallaci. Portret kobiety" czyta się jak najlepszą powieść. Polubiłam Orianę.
Oriana Fallaci: Portret kobiety (
Stefano Cristina de)
(c)Wszystkie prawa zastrzeżone. Kopiowanie bez zgody autora zabronione.