Poznając historię hiszpańskiego lumpa nie tylko pałam do niego sympatią od pierwszego wyznania, ale i zachwycam się sprytem pisarza, który stosując absurdalny humor ośmiesza świat polityki, biznesu, blichtru, a przy tym buduje niezwykle ciekawą opowieść o przygodach dawnego uroczego kryminalisty.

W tej książce jest zabawa gatunkami, mamy przed sobą niby kryminał, niby groteskę, niby powieść akcji. Nic dziwnego, że sam Mendoza o swojej twórczości mówi - literackie pijaństwo.

Przeczytajcie „Fryzjera...” i niech Was nie zrażą zdania podrzędnie złożone. Szybko wejdziecie w klimat opowieści i założę się, że połkniecie tę książkę tak szybko, jak to tylko możliwe.