Antyk zmęczonej Europy (Kuncewicz Piotr) (5,5)
Luźne przemyślenia na temat starożytności, pełne głębokiego zachwytu i zadumy, a jednocześnie niepozbawione zdrowego rozsądku. Antyk jawi się tutaj jako okres przełomowy, wyznaczający całą późniejszą historię Europy, lecz wcale nie wspaniały i błogi. Autor zwraca przy tym uwagę na różne problemy dawnego świata, np. na ogromną skalę niewolnictwa. Nie każdemu pewnie przypadnie do gustu styl książki pełen zwrotów w rodzaju „chociaż z drugiej strony...”. Ja jednak lubię tego typu formułowanie myśli, pełne zastanowienia nad wszystkimi „ale”. Kilka razy podczas lektury zdarzyło mi się nawet doznać uczucia chwilowego olśnienia, które pojawia się niezwykle rzadko, tylko w zetknięciu z czymś genialnym, czymś, co nagle wzbogaca nasz światopogląd bogactwem spostrzeżeń ujętych w słowa.
Lektura obowiązkowa dla osób zainteresowanych starożytnością. Polecam.

Martwe dusze (Gogol Mikołaj) (4)
Wyśmiewanie ludzkich przywar i słabostek zostało w „Martwych duszach” doprowadzone niemal do absurdu, co daje się łatwo zauważyć w niektórych dialogach, a nawet osobistych komentarzach autora. Nie da się jednak ukryć, że ten jadowity cynizm jest wielokrotnie bardzo zabawny. Jakby nie patrzeć, ludzie rzeczywiście nierzadko zachowują się strasznie głupio, a przy tym zwalają całą winę na innych, jakby to sami byli bez zarzutu. Właściwie chciałem wystawić wyższą ocenę, lecz koniec powieści niemiłosiernie się dłuży i w pewnym momencie utwór zaczyna tracić swój blask. Mimo wszystko jest to nadal całkiem dobra książka. Klasyka, po którą można bez obaw sięgnąć.