Po cóż pisać książki dotyczące savoir–vivre'u? Przecież ani to modne, ani potrzebne, bo ludzie szczycą się ostatnio tolerancją, sztywne zasady i powinności zelżały lub zupełnie zniknęły z kanonów zachowania. W czasach, kiedy praktycznie każdy posiada adres mailowy i brzęczący telefon w kieszeni, liściki, wizytówki, bileciki i wykaligrafowane zaproszenia odchodzą w zapomnienie jako zabawny, ale raczej już niepotrzebny relikt epok minionych. Tak samo jest ze sztuką jedzenia i odpowiedniego zachowania się podczas ucztowania. Kto myśli o tym przeżuwając w pośpiechu hamburgera i przepijając colą? Kilka takich pytań przemknęło mi przez głowę, kiedy w księgarni obracałam w rękach „Wokół stołu” Wandy Jackowskiej. A, niech będzie - taka książka zawsze może się przydać, pomyślałam. I absolutnie tej decyzji nie żałuję.

„Wokół stołu”, mimo iż jest jest poradnikiem, zostało napisane w sposób lekki, przemycający tu i ówdzie informacje o obyczajach w dawnej Polsce i Europie, o zastawie stołowej oraz potrawach. Porady dawane przez autorkę nie stanowią zbioru wydumanych, niemożliwych do zrealizowania wytycznych, od których czytelnika nie dość, że boli głowa, to jeszcze ma on ochotę schować się pod stół, wstydząc się swego dotychczasowego zachowania. Etykieta, miły uścisk dłoni, kwiaty, toasty to trochę zaniedbane elementy każdego spotkania towarzyskiego czy biznesowego. A przecież mogłyby nadać mu odpowiednią rangę i sprawić, że zarówno gospodarze, jak i goście czuliby się docenieni i zrelaksowani.

Nie tkwi autorka w wąskim przedziale „momentów”, podczas których gromadzimy się przy stole, o nie! Oprócz śniadania, obiadu i kolacji, znanych każdemu od dzieciństwa opisuje nowsze formy przyjęć, takie jak garden party, barbecue, spotkania firmowe służące zacieśnieniu więzi pomiędzy pracownikami. Radzi przy tym, jaki strój wybrać, jak poradzić sobie w sytuacji, gdy liczba sztućców przed nami przekracza trzy podstawowe, a nazwy potraw wprawiają nas w przerażenie; wreszcie tłumaczy, co oznaczają enigmatyczne skróty na zaproszeniach. Jest i rarytas dla obieżyświatów! Objaśniając zasady obowiązujące w krajach całego świata – czasem różne od naszych, czasem zabawnie podobne, maluje przed nami obraz niezwykłych, aromatycznych potraw, wykwintnych napojów i barwnych kultur.

Wszystkie te informacje autorka podaje czytelnikowi w łagodny sposób, bardziej przypominający rady sympatycznej, ulubionej cioci, wskazówki udzielane z uśmiechem i szczerą chęcią pomocy niż suche wytyczne rzucane przez srogiego nauczyciela.

Stosowanie się do zawartych w książce rad nie jest, oczywiście, obowiązkowe. Można potraktować ją jako ciekawostkę, miłe, nieszkodliwe czytadełko. Z drugiej strony, czy nie byłoby miło uczynić z chwil spędzanych przy stole, najważniejszym meblu w większości mieszkań, momenty niezapomniane, pełne uprzejmości, elegancji i miłej dla wszystkich atmosfery? Wysiłek niewielki, a różnica, zdaje się, znaczna. „Moda przemija, styl pozostaje” - powiedziała Coco Chanel. Oj, coś mi się zdaje, że klasa i kultura osobista również.