Marion Gräfin Dönhoff urodziła się w 1909 r. we Friedrichstein pod Królewcem. W Prusach Wschodnich spędziła dzieciństwo i młodość. Studiowała ekonomię we Frankfurcie nad Menem i w Bazylei. Od 1946 r. związała się z tygodnikiem "Die Zeit". W latach 1968-1972 jest jego redaktorką naczelną, a od 1973 r. wydawczynią. W 1971 r. przyznano jej prestiżową Pokojową Nagrodę Księgarzy Niemieckich, w 1991 r. otrzymała tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, a w 1994 r. wspólnie ze Stanisławem Stommą nagrodę polsko-niemiecką ufundowaną przez rządy obu państw.

W jej bogatej twórczości publicystycznej od początku najważniejszymi motywami stały się problemy Europy Wschodniej, pojednania polsko-niemieckiego, spuścizny przeszłości pruskiej. Angażowała się nie tylko twórczo, lecz również organizacyjnie, wspierając stypendiami swego tygodnika dziennikarzy i naukowców z Europy Wschodniej. Opublikowała wiele książek, m.in. "Amerikanische Wechseibader" (1983), "Weit ist der Weg nach Osten" (1985), "Der sudafrikanische Teufelskreis" (1987), "Kindheit in Ostpreussen" (1988; polski przekład "Dzieciństwo w Prusach Wschodnich", 1993). Książką, która jednak wywołała największe dyskusje, stały się "Namen die keiner mehr nennt" (1962). Była to jedna z pierwszych w Niemczech książek poruszających problematykę pruskiego dziedzictwa w Polsce w sposób otwarty: bez narodowych fobii i zadrażnień, a jednocześnie z pełną świadomością utraty jakże bliskich stron rodzinnych jako konsekwencji drugiej wojny światowej. Połączenie wiedzy historycznej z własnymi, osobistymi doświadczeniami sprawia, że książka hrabiny Dönhoff nadal zachowuje walor aktualnego, ważnego głosu w polsko-niemieckim dialogu.

[Borussia, 2001]