Ks. Franciszek Kania SAC do pokaźnej już literatury polskiej o misjach w Rwandzie wnosi dość oryginalne ujęcie "od środka, od zakrystii i od kuchni". Opisuje zdarzenia tak, jak je osobiście odczuwał, przeżywał, subiektywnie odbierał. Książka ma dzięki temu cechę prywatności i wewnętrznego ciepła, ukazuje mikrośrodowisko wspólnoty misjonarskiej z jej osiągnięciami i porażkami, z jej życiem na co dzień, z jego momentami porywającymi i przybijającymi, jak strata współbraci i współsióstr w tragicznych okolicznościach.

Na szczególne podkreślenie zasługuje umieszczenie materiału dotyczącego objawień w Kibeho, uznanych już za autentyczne, oraz przytoczenie świadectw powolnego wychodzenia z koszmaru ludobójstwa.

Te dwa spojrzenia objawiają czytelnikowi bardzo istotną prawdę: w naszym życiu świętość i grzech stale się splatają, są podmiotami "walki na śmierć i życie" w kategoriach ponadczasowych. Sprawdza się też zdanie św. Pawła, że gdzie pojawił się grzech, tam i wzmogła się łaska. Rwanda staje się przykładem możliwości przebaczenia, do którego prowadzi wyznanie win i tego, że nawrócenie jest zawsze możliwe.

(Ze "Wstępu" ks. Henryka Hosera SAC)

[Apostolicum, 2003]