Do „Świniobicia” zabierałam się trzykrotnie. Niewielki format książki zachęcił mnie, aby dorzucić ją do innych szpargałów w mojej torebce i czytać w jałowych momentach dnia – czekając na autobus, podczas przerwy w pracy, w pociągu… Może właśnie dlatego dwie pierwsze próby poznania losów bohaterów zakończyły się między 40 a 50 stroną. Bo Magdy Szabó tak czytać nie wolno, tak nie wypada! Kunszt tej powieści możemy dostrzec dopiero w odpowiedniej atmosferze, powoli pochłaniając kolejne linijki tekstu.

Historia małżeństwa Póliki i Janosza ma niewiele oryginalności, ale przedstawiona została z kryminalnym napięciem. Bohaterowie są tu wyraziści, ukazani wielowymiarowo i z różnych ujęć. A do tego ażurowy wręcz język! „Świniobicie” to książka, do której można wracać wielokrotnie i rozsmakowywać się zarówno w budowanej przez autorkę atmosferą, jak i warstwie językowej.

Polecam z całego serca!