Użytkownik: reniferze 24.12.2017 21:08 napisał(a):
Odpowiedź na: Na skutek zaburzeń genety... | parilicium Nie do końca rozumiem zachwyty nad tą książką. Owszem, tematyka ważna, pomysł na narrację interesujący, ale wykonanie nie powala. Ot, opowiastka z happy endem, w której wszyscy bohaterowie wykazują się prędzej czy później hartem ducha, szlachetnością i optymizmem. Naprawdę nie wiem, skąd te wysokie oceny.

Użytkownik: lafemme 15.03.2018 19:01 napisał(a):
Odpowiedź na: Na skutek zaburzeń genety... | parilicium Książka bardzo pozytywna! Zachwyca właśnie swoim optymizmem, prostym językiem, ale wcale nie łatwym problemem. Krótka, roczna historia z życia dziesięcioletniego Augusta, o twarzy zdeformowanej przez rozczepienie podniebienia, ukazuje nam odwieczny problem ,iż nie ocenia się człowieka po wyglądzie, bez poznania jego duszy. Przedstawiona historia pokazuje, że bycie szczęśliwym uzależnione jest od innych ludzi. Wytrwałość i odwaga jest ważna,ale miłość,przyjaźń i akceptacja najważniejsza. Oklepane? Większość powie, że tak. Ale czy życie nam nie pokazuje, jak często zapominamy o tym, oceniając innych, raniąc ich tym? I jak często sami jesteśmy zranieni? Dzięki tej książce, można o tym na "świeżo" podyskutować i pomyśleć. Każdy sposób na nową rozmowę o tolerancji jest rewelacyjny! Jednym z nich jest właśnie ta książka. Na zachętę zacytuję "...zawsze bądź ciut lepszy niż trzeba" ze wskazaniem "Czynami wystawisz sobie pomnik"!