Książka „Szpital przemienienia”, której autorem jest Stanisław Lem, to proza trudna. Opowiada losy chorych i lekarzy szpitala psychiatrycznego w czasie II wojny światowej. Młody lekarz, Stefan trafia do szpitala i rozpoczyna pracę. Jest świadkiem traumatycznych wydarzeń, tj. leczenia eletrktrowstrząsami oraz za pomocą prymitywnych metod, jakie miano w zanadrzu w pierwszej połowie XX wieku. Jest świadkiem trepanacji czaszki. Szpital jest na początku wojny jakby odizolowany od wojny w Polsce. Dopiero pod koniec książki Lem opisuje fakt dotarcia do sanatorium żołnierzy niemieckich.

Polecam książkę wszystkim lubiącym trudną prozę.