Jedna z lepszych książek Eduarda Mendozy, wprost kipiąca od zabawnych dialogów czy komentarzy bohaterów, wpadających ciągle w tarapaty rozśmieszające czytelnika. Stanowi porcję dobrego humoru, który nie jest zbyt nachalny ani złośliwy, lecz bazuje na codziennych wydarzeniach czy dyskretnie zmienionych powszechnych powiedzeniach. Wszystko to doprawione jest szczyptą absurdu, niemożliwymi wręcz losami postaci, które jednak nie irytują, lecz wciągają czytelnika w pogoń za bohaterami. Jednocześnie warto podkreślić kunszt autora, który jawnie bazuje na pewnych cechach charakterystycznych dla konkretnych gatunków literackich i zmienia je na swój specyficzny sposób.

Powieść godna polecenia osobom, które lubią uśmiechać się do siebie podczas czytania i zrobić niekiedy odstępstwo od zgłębiania poważnej literatury.