Album powstał w oparciu o wspomnienia Glogera z wycieczki w 1882 roku z Jeżewa do Białowieży, którą odbył w towarzystwie Henryka Sienkiewicza. I na cześć tego wspaniałego wieszcza został wydany i jemu zadedykowany.

Pokonując bezdroża Puszczy Białowieskiej na drabiniastym wozie zaprzężonym w sześć szkap, brani przez okolicznych mieszkańców raz za teatr wędrowny, a innym razem za wysokiego dostojeństwa podróżnych, podziwiali rozmaitość drzew, która oko bawi i odejmuje puszczy posępny charakter oraz zachwycali się niezwykłą wysokością drzew. Sienkiewicz tymi słowy wyrażał swój zachwyt: "Młody las siłą bujnego pędu pragnie wydostać się do światła, by pogadać z niebem. Każde drzewo myśli o grubości dopiero wówczas, gdy wierzch w słońcu kąpać już może". Sosny niebotyczne, dęby olbrzymy, wyniosłe świerki, jodły, opisy historycznych polowań na żubry, charakterystyka białowieskiego żubra i jego zwyczajów na podstawie opowiadań wieśniaków z okolic, opis warunków życia tych zwierząt, okraszone humorem i cytatami wypowiedzi wyrażających zachwyt Sienkiewicza stwarzają niezapomniany klimat tej lekkiej i przyjemnej lektury.

"A gdzież są nasi malarze, pomyślałem sobie, którzy pocą się na bruku miejskim nad wyszukaniem banalnych i bezmyślnych tematów dla swojego pędzla, a nie spożytkowali dotąd bogatych motywów puszczy Białowieskiej, życia jej, ludzi i zwierząt? Choć bowiem puszczę niektórzy malowali, to prawie żaden nie widział jej w naturze i nie przeczuł wyobraźnią jej wspaniałego i odrębnego charakteru" - komentuje Gloger...

[Graf_ika, 2006]