Bohater najnowszej książki Wiesława Myśliwskiego lubi grać w pokera. Gra z sąsiadem, szewcem Mateją. Gra z innymi. Życie jest jak gra w pokera, nigdy nie wiadomo, jakie dostaniesz karty, jak one się ułożą i czy inni gracze nie mają lepszych. A może życie to gra kartami znaczonymi? Uda się wygrać, czy przegramy? My wszyscy gramy o najwyższą stawkę. Co dostajemy? Full, street, kareta? A może tylko słaba dwójeczka?

Bohater "Ostatniego rozdania" mówi :"Nie mamy żadnej władzy nad życiem, wbrew temu, co się nam wydaje." Ta powieść Myśliwskiego, tak jak poprzednie, jest o życiu. O przemijaniu, o rozliczeniu, o refleksji nad przeszłym.

Bohater książki, człowiek zamożny, biznesmen, nie ma rodziny, matka umarła jakiś już czas temu, próbuje rozliczyć się ze swoją przeszłością. Na początek chce uporządkować swój notes z adresami. Notes jest gruby i już się rozpada od nadmiaru umieszczanych w nim wizytówek. Gromadził te adresy całe życie, ale, zbliżając się do jego schyłku, chciałby wyrzucić z notesu i z pamięci tych, którzy nie są i nigdy nie byli ważni, niektórych nawet nie znał osobiście. Zadanie to okazuje się piekielnie trudne. Nie tak łatwo uporządkować mijające życie. Nazwiska przywołują znane twarze i przeżyte sytuacje albo nie mówią zgoła nic. Bohater, przeglądając swój notes z adresami, przeżywa swoje życie na nowo. Wspomina swoją największą, nieszczęśliwą miłość. Jest w tej miłości niezwykła tajemnica. Miłość niedokończona, tak jak niedokończona jest ta powieść. Myśliwski nie kończy swojej opowieści, bo życie trwa dalej.

Powieści Wiesława Myśliwskiego są wspaniałą, fascynującą prozą. Dla autora najważniejsze jest słowo i posługuje się nim po mistrzowsku. To jeden z tych pisarzy, których książki należy czytać wielokrotnie, bo nie fabuła tu jest najważniejsza, choć jest ona oczywiście na najwyższym poziomie, ale język, sposób, w jaki autor prowadzi narrację. Dla mnie jest to zawsze uczta intelektualna. Za każdym razem czytając po raz kolejny, odnajduję nowe smaki i wartości. A poza tym nikt tak jak Myśliwski nie potrafi opowiedzieć życia, losu człowieczego. Elegancja słowa, potoczystość frazy sprawia niekłamaną przyjemność czytelnikowi. Na pewno wrócę do tej książki nie raz.


Ostatnie rozdanie (Myśliwski Wiesław)&mode=rating