Zbigniew Wilczyński (1954-2008) – łódzki prozaik i scenarzysta, jeden z najoryginalniejszych polskich pisarzy przełomu XX i XXI wieku, bezkompromisowy obserwator i wnikliwy krytyk postnowoczesnego, globalnego, pozbawiającego nas indywidualności i pragnień, hiperkonformistycznego społeczeństwa. Nadwrażliwy, obdarowany genialną intuicją i niespotykanym zmysłem narracji, co pozwoliło mu zmierzyć się najpierw z heideggerowskim procesem "upadania", a potem z deleuzjańskim postulatem kreacji "żywiołu różnicy i różnicowania".

Dotychczas ukazała się drukiem jego powieść "Sen pod wiatr" (Warszawa, 1988), a jedna z wielu wersji powieści "Klatka" była w 2006 roku dostępna na łamach społecznościowego serwisu literackiego BiblioNETka.pl, ale większość jego twórczego dorobku pozostaje ciągle nieznana. Prezentowany w tomie "Wierzchołek cienia" zbiór siedmiu znakomicie skonstruowanych opowiadań, uzupełnionych zapisem jedynego przeprowadzonego za życia pisarza internetowego czatu, jest skromną próbą przypomnienia tej oryginalnej i niezwykle aktualnej twórczości, usytuowania jej na nowo w obszarze integralnie zdegradowanej i mentalnie zdezorientowanej eurokulturowej percepcji oraz sposobem przywrócenia, należnego jej od dawna, wybitnego i niepowtarzalnego miejsca w naszym życiu intelektualnym i literackim.

[Oddział Łódzki Ogólnopolskiego Stowarzyszenia Literatów, 2014]