Akcja powieści rozgrywa się podczas bliżej nieokreślonej wojny i w nieokreślonym miejscu. Porucznik Żandarmerii Wojskowej porucznik Craig Frewin wraz ze swoimi ludźmi oraz pielęgniarką Ann Dawson ściga mordercę żołnierzy. Zabójca jest bardzo brutalny i zawsze o krok wyprzedza ścigających go żandarmów. Śledztwo jest tym bardziej trudne, że Frewin i jego ludzie, jako żandarmeria, nie są lubiani przez żołnierzy, zaś samo dowództwo nie pozwala na prowadzenie go zgodnie z myślą Frewina, nie chcąc doprowadzić do spadku morale wśród walczących ludzi. Ofiar jest coraz więcej, a o samym sprawcy praktycznie nic nie wiadomo. Porucznik poznaje te szczegóły, które pozwala mu poznać sam morderca. Frewin ma coraz mniej czasu, gdyż zaczynają ginąć jego ludzie. Do konfrontacji dojdzie wtedy, gdy zostanie na polu walki tylko z Ann Dawson.

W powieści tej Maxime Chattam funduje nam klimat znany z jego "Trylogii zła". Ból, cierpienie i wszechobecne zło. Sama wojna, będąca tłem wydarzeń, jest okropna, walki przedstawione zostały bardzo realistycznie. Żołnierze giną, na ich miejsce przychodzą nowi, pole walki ciągle spływa krwią i zasłane jest ogromną liczbą trupów. Autor nie zagłębia się w istotę tego konfliktu, aby nie zastanawiać się nad jego bezsensem. Bezsensem, jakim jest każda wojna i śmierć kolejnych niewinnych ofiar. Pomimo tego, że człowiek nienawidzi i brzydzi się wojną, zabijanie jest tym, co najlepiej mu wychodzi. Przypominając sobie swoje pierwsze zabawy, dochodzi do wniosku, że były to zabawy w zabijanie. Od dziecka staje się drapieżcą, który ciągle poluje. Jest gotowy zabijać bez zastanowienia, aby spełniać swoje chore ambicje i zaspakajać swoje puste ego. Nie oczekuj od takiego opamiętania, bo nie nadejdzie. Tylko co wtedy, gdy w końcu wszyscy staną się drapieżcami? Wtedy będzie za późno...