Lubię eksperymentować z powieściami s.f. i fantasy, to znaczy z powieściami wielotomowymi lub nawiązującymi do jednego wątku. Wyda się to wielu dziwne, ale dzięki takim "eksperymentom" odkryłem Sapkowskiego. Zacząłem od V tomu "Sagi" i zachwyciłem się pomysłem.

W wypadku uznanej skądinąd autorki tak się nie stało. Przeczytałem "Opowieści" i stwierdziłem, że bez lektury poprzednich tomów cyklu bardzo trudno jest rozkoszować się przebiegiem akcji, choćby były to tylko opowiadania. One do czegoś nawiązują, coś sugerują, do czegoś nieznanego się odwołują, ale nie wzbudzają mojego zainteresowania. Piękne, poetyckie opowiadania-bajki, o których bardzo szybo można zapomnieć. I zapewne tak się stanie. Liczyłem na to, że będą to '"perełki" literacko-koncepcyjne, a w sumie niewiele mi po nich pozostało. Sama przyjemność czytania - to dużo, ale nie wszystko.