Wobec tego, że w Polsce telewizja dopiero się zaczyna, muszę tu zasygnalizować groźne niebezpieczeństwo: stosunki z sąsiadami. Telewizja niewątpliwie je komplikuje, zmusza szczęśliwego posiadacza odbiornika do zapraszania na seanse, a co najmniej do zapraszania dzieci. Dąsy, kwasy, kłótnie. Ale to ustanie, kiedy odbiornik telewizyjny będzie tak powszechny jak radiowy.
Dzieci nie odrywają oczu od ekranu. Zamiast odrabiać lekcje, czytać, iść na spacer, pograć w piłkę - siedzą w domu i gapią się. Telewizja jest klęską nowoczesnego życia. Demoralizuje i rozleniwia. Żeby pójść do kina, trzeba (szczególnie u nas) pewnej energii, człowiek musi się ubrać, wyjść z domu, dostać się do autobusu, wywalczyć bilet, dać go kontrolerowi, znaleźć swoje miejsce, rozwinąć cukierek z papierka - potem znowu wyjść, autobus etc. Telewizor zwalnia nas od tych wszystkich obowiązków, pozbawia wszelkiej dyscypliny rozrywki. Zmniejsza wydajność tych, którzy pracują w domu. Z przerażeniem myślę o tych czasach, kiedy nasz program telewizyjny będzie bardzo atrakcyjny. Cała nadzieja, że może nigdy o tego nie dojdzie!*

---
* Józef Hen, "Skromny chłopiec w haremie", wyd. Iskry, 1957, s. 14-15.