Rok 1999. Nowy Jork zamieszkuje aż 35 milionów ludzi. Potwornie stłoczonych w tym za małym już dla nich mieście. Żyjących w okropnych warunkach i niemal zagłodzonych. Brakuje dla nich wody. Brakuje lekarstw. Brakuje opału. Brakuje wszystkiego.

Przeludnienie nękające naszą planetę spowodowało o wiele za szybkie wyczerpanie surowców naturalnych, a nieodpowiednie zarządzanie zasobami odnawialnymi sprawiło, że żyzne niegdyś tereny zamieniły się w stepy i wyginęła większość zwierząt.

Ludzkość żyje z resztek, przetwarzania starych samochodów i maszyn, które wytworzyła w lepszych czasach.

Luksusem jest modyfikowany genetycznie sojowy kotlet, cudem zdobyty na czarnym rynku za ogromne pieniądze. W takiej rzeczywistości muszą żyć nasi bohaterowie.

Mam wrażenie, że powieść Harrisona jest niesłusznie zapomniana. A może nigdy nie była należycie doceniona? To świetna książka dla wielbicieli dystopii i klimatów postapokaliptycznych.