Są książki, które już z góry winne być skazane... Skazane za odebranie człowieka teraźniejszości. Za igranie z czasem, historią, za motanie myśli. Skazane na zamknięcie w siedmiu kufrach, za siedmioma drzwiami, w jaskini, której głębokości nikt nie będzie w stanie zbadać... Za to, że kradną człowieka, pętają więzami swoich słów i pochłaniają jego osobę.

Taką książką jest kolejna powieść Colleen McCullough, czyli "Bieg Morgana". Wciągająca, nie pozwalająca się od siebie oderwać. Z jednej strony nużąca niektórych opisami, a z drugiej - z całą intensywnością wtapiająca w przeszłość. Przeszłość ukazaną z najmniejszymi szczegółami. Historię, która działa się w końcu XVIII wieku. Historię na siedmiuset stronach.

Wszystko rozpoczyna się w Anglii. To tutaj żyje Richard Morgan. Wspaniały człowiek, dla którego najistotniejsza jest rodzina. Żona i dzieci. Dopóty, dopóki nie umrze jego córka. Narodziny syna ukoją ból, ale los przewidział dla Richarda o wiele więcej. Strach, który ogarnia go na widok chłopca, obawa o jego życie, zbyt go zaślepią. Nie zauważy, iż z żoną dzieje się coś złego. Nie zauważy i... straci ją. A potem inny mężczyzna odbierze mu syna. I nie pozostanie mu już nic, dla czego warto by żyć. Poza tą świadomością końca własnego świata...

"Richardzie Morganie, niniejszym aresztuję cię w imieniu Jego Wysokości króla Jerzego na podstawie oskarżenia złożonego przez pana Johna Trevilliana Ceely'ego Trevilliana."

Wspaniałe ukazanie warstw społecznych osiemnastowiecznej Anglii współgra ze skomplikowaną fabułą. Miłość splata się z faktami historycznymi. Purytańskie wychowanie zostaje wystawione na wielką próbę. Uczucia jednak będą musiały zatryumfować, jeśli oczywiście sam los pozwoli. Jednak nie tylko Anglia otworzy przed nami swoje podwoje. Skazany za zbrodnię, której nie popełnił, nasz bohater wybierze się w podróż na drugi kraniec świata. I odkryje fascynującą ziemię, o której istnieniu niedawno się dowiedziano.

Powieść McCullough, autorki "Ptaków ciernistych krzewów", łączy ze sobą historię obyczajową, powieść historyczną, i zabarwia je romansem. Nie zapomina także o wątkach marynistycznych, dorzuca kilka rycin... Jest dziwnie pełna, co zarazem przeraża, jak i zachywca czytelnika. Nieprzeładowana nadmiarem pierwszoplanowych postaci, po prostu się czyta. Jest wspaniałą podróżą po Australii. Jeszcze świeżej, pierwotnej, dziwnie pozbawionej okrucieństwa, mimo iż będącej wyspą skazanych.