Papillon (Charrière Henri) (6)
Rewelacja!
Niesamowita opowieść człowieka, który za wszelką cenę pragnął wolności. Niesłusznie skazany za morderstwo włamywacz Henri Charrière zwany Papillonem (Motylem), dostaje wyrok dożywocia i zamiast tracić czas na zamartwianie bierze sprawy w swoje ręce i myśli tylko, jak tu nawiać. Kolejne lata odsiadki przerywane są kolejnymi mniej lub bardziej udanymi próbami ucieczki z rozmaitych ośrodków penitencjarnych osadzonych na terenie Gujany Francuskiej i okolicach.
Największą zaletą tej autobiografii jest prosty i szczery ton, w jakim została napisana. Charrière opisuje wszystko tak żywo i dosadnie, że czujemy się, jakbyśmy sami to wszystko przeżywali i w tym uczestniczyli. Naprawdę polecam!

Sztuka miłości (Fromm Erich) (5)
Głębokie a zarazem rozsądne spojrzenie na miłość. Na pewno można niejedno wynieść z lektury.

Tak zwane zło (Lorenz Konrad) (4)
Jak na mój gust za dużo tutaj szczegółowych opisów zachowania się zwierząt. Wolałbym więcej przykładów, lecz potraktowanych mniej drobiazgowo. Mimo to książka nie jest najgorsza. Wyjaśnianie podłoża ludzkiej i zwierzęcej agresywności wypada autorowi całkiem nieźle. Zdarza mu się przynudzać, ale w ogólnym rozrachunku książka spełnia swoje zadanie.

Diderot (Skrzypek Marian) (3,5)
Dość dobrze napisana monografia. Zainteresowani tematem mogą sięgnąć. Reszta raczej się zanudzi.

Prowadzący umarłych: Opowieści prawdziwe: Chiny z perspektywy nizin społecznych (Yiwu Liao) (5)
Liao Yiwu przeprowadził naprawdę interesujące wywiady. Znaczna większość z nich dotyczy przeszłości, czasów klęsk głodowych, przewrotów i wielkich prześladowań. Są to opowieści z życia wzięte, często drastyczne i dramatyczne. Kto chce się dowiedzieć więcej o wynaturzeniach chińskiego systemu komunistycznego, ten koniecznie powinien sięgnąć po lekturę. Bardzo dobry reportaż.