Molekuły emocji (Wiśniewski Janusz Leon) (3,5)
Na książkę składa się kilkanaście krótkich opowiadań o życiu. Kilka z nich jest nawet nie najgorszych, ale ogólny poziom jest mocno średni. Książka jest silnie monotematyczna i prawie cały czas obraca się wokół negatywnych emocji i biednych, samotnych, zdradzonych, oszukanych kobiet. Czyta się ją nawet szybko, jednak wielkiej wartości literackiej tu nie uświadczymy.

Portret Doriana Graya (Wilde Oscar) (4)
Całkiem niezłe. Szczególnie język i styl zasługują na uznanie. Historia pięknego młodzieńca, który złączył się nierozerwalnymi nićmi z własnym portretem jest niewątpliwie nietuzinkowa, a trudno znaleźć inną książkę, w której z taką głębią przedstawiono by opozycję pomiędzy estetyką a etyką. Mimo to obyło się bez wielkich zachwytów z mojej strony. Chyba trochę nie moja działka.

Świat według Garpa (Irving John) (2)
Spodziewałem się kawałka dobrej dojrzałej literatury współczesnej, a dostałem żenującą opowieść o życiu napisaną (moim zdaniem) typowo pod publikę. Dużo tu erotyzmu i dziwnych wydarzeń, które z jednej strony mają śmieszyć, a z drugiej przerażać. W efekcie dostajemy papkę, która nie jest ani zabawna, ani życiowa, ani surrealistyczna, a jest po prostu głupia.
Na plus zaliczam całkiem dobry styl. No i to właściwie jedyne co mogę dobrego powiedzieć.
Zdecydowanie odradzam. Książka jednak zbierała i nadal zbiera niezłe oceny, więc może mi akurat wyjątkowo nie podeszła?

Tysiąc wspaniałych słońc (Hosseini Khaled) (6)
Rewelacyjna powieść o życiu dwóch kobiet w Afganistanie na przestrzeni ostatnich 30-40 lat. Autor nie tylko znakomicie opisuje ludzkie relacje i psychikę, ale przy okazji przemyca sporo wiadomości z bliskiej historii Afganistanu. Naprawdę warto przeczytać. Polecam!