Nasza wewnętrzna menażeria: Podróż w głąb 3,5 miliarda lat naszych dziejów (Shubin Neil H.) (4,5)
Losy życia na Ziemi wciąż są niekompletną układanką. Naukowcy i badacze z każdym rokiem posuwają się do przodu dokonując odkryć i dopasowując kolejne części. Jednak ogromna część naszej, liczącej setki milionów lat, historii, pewnie nigdy nie zostanie odsłonięta. Ale i tak wiadomo już całkiem sporo. Shubin opowiada o własnych poszukiwaniach i o łączącym nas z innymi gatunkami dziedzictwie, które objawia się w wielu szczegółach anatomicznych (w wyjaśnianiu tych zależności bardzo pomocne okazują się załączone ilustracje). Książki może nie czyta się jakoś nadzwyczajnie (choć to tylko 200 stron, więc nie można zbytnio narzekać), ale jest bardzo pouczająca i wymowna w treści.

Aleksander Wielki (Green Peter) (5)
Świetnie napisana biografia, choć trzeba liczyć się z tym, że nie wszystkie podane informacje są pewne. Wiele pochodzi z poszlak i wskazówek.
Autor umiejętnie przedstawia obraz epoki, skupiając się na śledzeniu burzliwych losów Aleksandra (a także jego ojca Filipa). Losy te są w równym stopniu interesujące, jak interesujący jest sam król. Aleksander Macedoński był bez wątpienia wielkim charyzmatycznym władcą i genialnym strategiem, a także, bezlitosnym, samolubnym i próżnym człowiekiem, który podporządkowywał wszystko swemu pragnieniu chwały. W końcu poległ dręczony chorobą (najprawdopodobniej został otruty), ale – co by o nim nie sądzić – dopiął celu, i po 2,5 tys. lat nadal stanowi symbol niezwyciężonego władcy.

Liczenie baranów: O naturze i przyjemnościach snu (Martin Paul) (5)
Jest to małe kompendium wiedzy o spaniu i śnieniu. Zbiór licznych faktów i badań nad skutkami oraz dolegliwościami wynikającymi z niedoboru snu. Autor jednak nie stara się na siłę wpakować w nas ton konkretnych informacji. Prowadzi dość luźną opowieść, w której anegdoty mieszają się z cytatami z poezji i prozy. Końcowy rezultat jest więcej niż zadowalający. Polecam.

Lalki w ogniu: Opowieści z Indii (Wilk Paulina) (4)
Dobry reportaż o Indiach, napisany w pro-zachodnim duchu (co mi akurat średnio przypadło do gustu). Autorka skupia się na rzeczach, które najmocniej rzucają się w oczy przeciętnemu Europejczykowi, czyli na zacofaniu, nierówności i biedzie. Brakuje natomiast dokładniejszego wgłębienia się w mentalność społeczeństwa. Wolałbym też bardziej osobistą relację z podróży, z własnymi przemyśleniami i wnioskami. Autorka stara się obiektywnie opisać Indie, ale w moim przekonaniu wychodzi jej to tylko połowicznie.