Fizyka przyszłości: Nauka do 2100 roku (Kaku Michio) (5,5)
Jest to duchowy następca "Wizji". Tak samo jak w wydanej 14 lat wcześniej pozycji mamy do czynienia z przeglądem rewolucyjnych technologii, które obecnie występują zwykle w formie wczesnego projektu, a które w przyszłości mogą zmienić nasze życie oraz postrzeganie świata. Widać, że przez owe lata Kaku zyskał sporo doświadczenia i choć wciąż pisze z zaraźliwym optymizmem, to jest bardziej sceptyczny i najczęściej wyciąga naprawdę sensowne wnioski (co w poprzedniej książce nie zawsze miało miejsce). Trochę naciągane wydaje mi się tak znaczne przedłużenie długości życia, no ale pożyjemy, zobaczymy.
Warto zwrócić chociażby uwagę na fakt, że autor analizuje tylko te technologie, nad którymi już teraz trwają poważne badania. Niektóre z nich przyniosą wymierne rezultaty dopiero za kilkadziesiąt lat (np. reaktory termojądrowe), lecz dzięki ich poznaniu można wyrobić sobie pewną wizję przyszłości.
"Fizyka przyszłości" to niemal wzorowo opracowana książka popularnonaukowa. Szczególnie powinna spodobać się osobom, które nie czytały "Wizji" i "Fizyki rzeczy niemożliwych", bo dużo wątków w nich zawartych się powtarza.

Obiecaj mi (Coben Harlan) (3)
To mój pierwszy kontakt z Cobenem i niestety niezbyt udany. Książka napisana jest niezłym, dynamicznym stylem, który sprawia, że czyta się ją nawet nieźle. I to jest właściwie jedyny poważny plus, jaki zdołałem zauważyć. Po pierwsze, jest w niej tyle durnych, niby zabawnych powiedzonek, że głowa mała. Autor lubi wprowadzać bardzo charakterystycznych, a zarazem nierealistycznych i idiotycznych bohaterów. Powieść razi prostotą, prymitywizmem i pseudo-inteligentną narracją - widać, że była wyraźnie robiona pod szerokie masy (a przynajmniej ja miałem takie odczucia). Fabuła momentami potrafi wciągnąć, ale jest ogólnie rzecz biorąc słaba (zakończenie jest naprawdę głupie). Książkę można poczytać dla zabicia czasu (np. w pociągu, autobusie czy tramwaju). Nie radzę jednak zbyt wiele się po niej spodziewać (chociaż znam osoby, które się nią zachwycały, więc różnie może być).

Najwspanialsze widowisko świata: Świadectwa ewolucji (Dawkins Richard) (5)
Zadaniem tej pozycji jest podać wystarczającą ilość argumentów na rzecz teorii ewolucji, tak, aby udowodnić, że nie jest to teoria rozumiana jako hipoteza, a teoria jako "całościowa koncepcja zawierająca opis i wyjaśnienie określonych zjawisk i zagadnień" (ze słownika PWN). Myślę, że Dawkins'owi udaje się osiągnąć zamierzony cel, a co ważniejsze, robi to w bardzo interesujący sposób. Co prawda jest kilka nudniejszych rozdziałów, ale jako całość książka i tak wypada świetnie. Można się z niej dowiedzieć naprawdę sporo.

Dawid Copperfield (Dickens Charles (Dickens Karol)) (5)
Opowieść o dorastającym Dawidzie Copperfieldzie bardzo mnie urzekła. Rzadko któremu autorowi udaje się tak dobrze oddać nastrój chwili i przekazać zamierzone uczucia - to raz smutne, to radosne. Trochę za dużo tu postaci skrajnych (idealnie dobrych, lub nikczemnie złych), jednak nie jest to wielka wada. Nadaje tylko powieści szczególny odcień. Jeśli ktoś ma ochotę poczuć nastrój wiktoriańskiej Anglii, to nie powinien dłużej zwlekać, tylko niezwłocznie sięgnąć po lekturę. Raczej się nie zawiedzie.