Użytkownik: maczopikczo 20.04.2009 23:22 napisał(a):
Odpowiedź na: Witam, podekscytowana wra... | etne Wiele bardzo interesujących rzeczy powiedział o niej w recenzji pan Jarosław Czechowicz, a ja chciałbym tylko zwrócić uwagę na pewne drobne, ledwie dostrzegalne nawiązanie - motto na początku książki (fragment "Maski śmierci szkarłatnej") nie pojawiło się tam przypadkowo. Ciekawe, czy ktoś zauważył, że kolory komnat zamku w dziele Poego są identyczne jak kolory sal w kinoteatrze Palahniuka?

Użytkownik: deepress 18.09.2009 13:21 napisał(a):
Odpowiedź na: Wiele bardzo interesujący... | maczopikczo Gratuluję spostrzegawczości :-)ja zbyt dawno czytałam Poego, żeby pamiętać wystrój wnętrz, ale na pewno motto zostało przez Palahniuka wprowadzone celowo i warto przeczytać "Maskę śmierci szkarłatnej" dla lepszego zrozumienia "Opętanych"

Użytkownik: Sponder 20.10.2009 19:10 napisał(a):
Odpowiedź na: Gratuluję spostrzegawczoś... | deepress e tam. szczerze mówiąc jestem zawiedziony. strasznie palahniukowe, strasznie długie, miejscami niesamowicie nudne i naiwne. to chyba jego najsłabsza książka, a jeżeli chodzi o cały główny motyw to z czystym sumieniem mogę napisać, że na pewno najsłabsza.
ta palahniukowa maniera do szokowania wstrząsającymi, błyskotliwymi opowiastkami i anegdotkami przeżywa się już po jednej jakiejkolwiek jego książce, przynajmniej w moim wypadku. potem albo nudzi, albo śmieszy. albo jedno i drugie. do tego trudno się go czyta; te wszystkie zdawkowe, urwane zdania. często mam wrażenie, że on nie pisze powieść, a raczej scenariusz do filmu. i jeszcze jedna uwaga: słownictwo. nie wiem czy to wina przekładu czy może samego autora, ale w jego książkach jest dużo zupełnie nieaktualnych słów, często brzmią one wręcz karykaturalnie i w opisie, który miał być 'opisem wstrząsającym', wywołują odwrotny efekt.
kolejną wadą 'opętanych' jest kreacja bohaterów. wydają się być oni bezpłciowi, jacyś tacy nijacy, wszyscy mówią w ten sam sposób, rozumują w ten sam sposób, są strasznie ubodzy, jeżeli chodzi o jakiś tam stopień indywidualizacji.
mimo wszystko palahniuka trzeba jednak pochwalić za silny potencjał filozoficzny i społeczny, który odzywa się w jego książkach. akurat w opętanych nie był on tak wyraźny, jak w poprzednich dziełach, ale zawsze jest tutaj poruszany jakiśtam 'istotny' temat.