Przeczytałam „Uwięzionego w mroku”!
Chyba nigdy nie czytałam tak mocno nasiąkniętej erotyzmem książki. Dla mnie to kompozycja złożona z „Pachnidła”, „Pięknej i Bestii” i „Kolekcjonera” (Fowles’a). I gdyby było inne zakończenie, takie, jakie sobie wyobrażałam – byłoby też coś z „Dziecka Resemary”. Powieść Małgorzaty Cimek - Gutowskiej ocieka tęsknotą za miłością, ciałem i dotykiem. Jest niesamowicie sugestywna, wciągająca i chce się ją czytać jednym tchem, bez przerwania. Zatopiłam się w nią tak mocno, jak to robił bohater w swoich myślach z Irmą. Widziałam przez okno jego pracowni te piękne nogi w bucikach stukające o bruk. Byłam razem z nim w tych bramach cuchnących uryną, robiłam z nim misternie plecione filigrany i śniłam z nim razem sny. Widziałam piękne ciało ukochanej, te cudne włosy opadające kaskadą na ramiona i wszystkie jej tajemne zakamarki, które tak podniecały Ignacego. A jednak z kart powieści bije niesamowita samotność i mimo zadeklarowanej przez bohatera mizantropii, cierpi z jej powodu. Pragnie żyć, jak Piotr między ludźmi. Chce być akceptowany i kochany. Mimo, że brzydzi się „ułomnością” brata, to zazdrości mu, że jest piękny. Małgorzata Cimek - Gutowska napisała powieść bardzo pięknym, poetyckim językiem. Erotyczne opisy są bardzo delikatne, pełne porównań i odniesień do przyrody. Bardzo działają na wyobraźnię i podniecają. Absolutnie nie przekraczają granicy dobrego smaku. Pisarka oddała atmosferę mrocznych, ciemnych ulic, ponurych pomieszczeń i nawet mieszkanko Irmy, było tak opisane, że wiem, że tam byłam i mogłabym tak, jak Ignacy wejść do niego z zamkniętymi oczami i odnaleźć każdy szczegół.
Autorka Swoją powieścią udowadnia czytelnikowi, że napisała ją Osoba oczytana, znająca zakamarki sztuki, wielka erudytka. Małgorzata Cimek – Gutowska wystawia Sobie wspaniałą wizytówkę.