Zaskakująca historia. Trudna do uwierzenia. Taka, która – gdyby była fikcją literacką albo scenariuszem filmowym – zostałaby uznana za zupełnie niewiarygodną, zmyśloną z wielką przesadą, bo przecież zgodnie z logiką mnóstwa ludzi jednej osobie nie może się przytrafić tyle nieszczęść. Otóż może. Życie nie pyta nikogo, czy już mu wystarczy kopniaków, życie z sadyzmem kopie dalej, dopóki się mu nie odda. Tim oddał, z nawiązką!

Tim był chłopcem porzuconym przez matkę. Ojciec nie oddał mu przysługi i nie umieścił go w domu dziecka, żeby miał szansę na kochającą rodzinę, tylko zatrzymał go dla siebie, żeby móc go katować i znęcać się nad nim. W końcu niemal go zabija. Tim trafia do szpitala, gdzie spędza 2,5 roku, dochodząc do zdrowia. Oczywiście nikt go tam nie odwiedza. Potem już z górki: domy dziecka, domy poprawcze, ucieczki, kradzieże, pobicia... W poprawczakach jest gorzej niż w domu z ojcem, bo takich ojców, starszych chłopców, jest tam zawsze kilkudziesięciu i bardzo lubią wymyślne okrucieństwo, gwałty, bijatyki. Po którejś z kolei ucieczce i paru miesiącach spędzonych na ulicy Tim brata się z bandziorami okradającymi prostytutki i zostaje... żigolakiem bogatych dam.

Jak z tego wyjść? Jak się podnieść? Jak wrócić do normalnego życia? Ups... Tim nie ma do czego wracać, bo nigdy normalnego życia nie zaznał. Więc jak zacząć normalne życie? Jak znaleźć miłość? Zbudować dom, założyć rodzinę, mieć dzieci i być dla nich dobrym ojcem, takim, jakiego Tim nie miał? Czy to w ogóle możliwe? Czy kryminalna przeszłość i przeszłość krzywdzonego dziecka nie będzie się za Timem wlokła wiecznie?

Ten chłopak jest teraz dorosłym mężczyzną. Ma kochaną i kochającą żonę. Ma czworo dzieci i dom. Ma pracę. I sam pomaga innym wychodzić z bagna. To wszystko mu się udało nieprawdopodobnym wysiłkiem. Jeśli coś takiego jest możliwe, to co jest niemożliwe?

Ta książka to wstrząsająca opowieść spisana językiem mówionym. Przetłumaczona świetnie, bo – mimo dławiących emocji – czyta się ją płynnie. Kiedy się już zacznie, nie można się oderwać. I po co czytać kryminały, sensację, thrillery, skoro niesamowitą grozę zapewnia nam samo życie?