Źle się dzieje z moim czytelnictwem w ostatnich tygodniach. A marzec zaczął się tak pięknie:

1. Ciotka Julia i skryba (Vargas Llosa Mario) (6). Kto by pomyślał - książka, w której nie ma ANI GRAMA (he he) z bogatej i przeważnie nieuniknionej palety ludzkich okropności. W dodatku można ją nazwać, o zgrozo, humorystyczną! Kompozycyjnie doskonała. Pod każdym względem doskonała. A Pedro Camacho powiększył grono moich ulubionych bohaterów.

I tu chyba zadziałała klątwa, nazwijmy ją klątwą ciotki Julii, bo czego bym nie zaczęła po "Ciotce Julii", tego nie mogę skończyć, a jeśli kończę, to z mozołem.

2. Dom duchów (Allende Isabel) (4). Autorka pisać potrafi. Ale jej bajka nie jest moją bajką. Bohaterscy i szlachetni komuniści? Bardziej bym uwierzyła w opowieść o ludziach uwikłanych w wojnę bandytów przeciw bandytom. Druga, nie mniej irytująca sprawa: pochwała bierności Alby, "bo tak być musiało, przecież taki jest porządek świata". Strasznie mi to Hellingerem pachnie, aaa psik! (dla ciekawych, a niewiedzących: wygooglajcie sobie "ustawienia rodzinne metodą Hellingera").

3. Wspólnicy (Tracy P. J. (właśc. Lambrecht P. J., Lambrecht Tracy)) (3). No nieeeee! Gdybym chciała poczytać sobie skrypt jakiegoś scenariusza odcinka amerykańskiego serialu "o gliniarzach" z lat 90-tych, to bym to zrobiła. Dialogi straszne, postacie płaskie jak bibuła, wiele scen pisanych na siłę. Fabuła? Od pewnego momentu bardzo przewidywalna. A sięgałam po książkę, licząc, że będę wstrzymywać oddech przewracając strony, tak jak obiecywał opis z okładki. Tymczasem z niemałym trudem dobrnęłam do końca. Klątwa ciotki Julii. Daję aż 3, bo kilka fragmentów jednak mi się podobało.

I już. Uwierzycie, że to WSZYSTKIE w całości przeczytane marcowe lektury osoby, która nie może się wymówić brakiem czasu, bo [ -tu każdy może sobie dopisać, co mu się podoba-]?!

A tymczasem w Chinach...

Od kilkunastu dni męczę, przeplatając z w.w., Kraina wódki (Mo Yan (właśc. Guan Moye)). Skończę, na pewno, bo się zawzięłam. Ale ciężko będzie. Klątwa ciotki Julii.