Chronobiologowie ustalili także, że na dziesięć osób osiem żyje według normalnego rytmu dobowego (czyli wstaje w sposób naturalny około siódmej trzydzieści); jedna jest skowronkiem, a jedna sową. Ustawienia te są genetycznie zaprogramowane i nie da się ich zmienić. Kto się urodził sową, będzie sową na zawsze.
[...]
Nikt nie wini jamraja za to, że grasuje po zmroku; nikt nie oskarża nocnego motyla o dekadencję; nikt nie wyzywa lejka [tak w książce - zamiast "lelka"] od leniwych wylegiwaczy dlatego, że śpi w dzień, a śpiewa po nocach - a jednak ludzie, którzy urodzili się do życia według podobnego rytmu, uważani są przez pozostałe dziewięć dziesiątych populacji za wybrakowanych w zakresie konstrukcji kręgosłupa moralnego.
[...]
Reputacji sów nie da się już chyba naprawić. Kto wstaje rano? Rolnicy, piekarze, lekarze. Kto nie kładzie się do późna? Złoczyńcy, prostytutki, włamywacze. Jesteśmy przekonani, że jeśli ktoś przemyka gdzieś po północy, to na pewno ma coś do ukrycia. Noc to czas goblinów, upiorów, żywych trupów, czarownic, czarnoksiężników, demonów, zjaw, biesów, potępieńców, poltergeistów, czarnych ludów, straszydeł i przewracających się z hukiem sprzętów. (Jest to także czas wróżek i aniołów, ale, podobnie jak większość podnoszących na duchu zjawisk, one są wypchnięte z naszej wyobraźni. Koszmar wypiera słodkie sny). Noc, podobnie jak zima, jest metaforą śmierci [...] brytyjski krytyk literacki Al Alvarez (sowa) zauważa nie bez goryczy, że Chrystusa nazywa się Światłością Świata, a szatana Księciem Ciemności. Mając przeciwko sobie tak potężną proskowrończą tradycję, czyżbyśmy, sowy, na zawsze już skazani byli na pobyt w piekielnych rejonach, które, pomimo niegasnących ogni, określane są jako  c i e m n e?*

---
* Anne Fadiman, "Z życia sów", w: tejże, "W ogóle i w szczególe. Eseje poufałe", przeł. Magda Heydel, wyd. Znak, 2010, ss. 72-75.