Użytkownik: benten 03.03.2014 22:51 napisał(a):
Odpowiedź na: Zagadki w tym wątku są pr... | kliva Dobra, to pewnie Harry Potter, i ta profesorka od fusów. To zacznę od Więźnia Azbakanu i będę działać do góry.

Użytkownik: kliva 04.03.2014 10:08 napisał(a):
Odpowiedź na: Dobra, to pewnie Harry Po... | benten Pierwsza odpowiedź i od razu trafna:) Zaraz zacznę szperać po następne fragmenty.

Użytkownik: leda12 04.03.2014 19:36 napisał(a):
Odpowiedź na: Zagadki w tym wątku są pr... | kliva 2. Poczuł znajomy przypływ opiekuńczych uczuć wobec swych młodszych córek. Wydawało się, że zawsze stara się uchronić je przed krzywdą - od kiedy się narodziły i gdy X. chciała zabrać drugie dziecko, Y., by pozwolić mu umrzeć. Tak wówczas zwykle postępowano z bliźniętami i najprawdopodobniej czyniono tak nadal w większej części kraju, ponieważ narodziny więcej niż jednego dziecka uważano za naturalne nie dla kobiety, tylko dla kotki lub suki.
- Tobie wydaje się to okrutne, panie - przekonywała go wtedy X. - Ale lepiej zrobić to, niż cierpieć hańbę i nieszczęście, które wedle ludzi będą na tobie ciążyć, jako na ojcu bliźniąt.
- W jaki sposób ludzie mają pozbyć się zabobonów, jeśli im nie pokażemy, że są one fałszem? - odrzekł z gniewem, ponieważ [...] cenił życie dziecka ponad wszystko i nie mieściło mu się w głowie, żeby ocalenie noworodka od śmierci mogło być powodem niezadowolenia czy nieszczęścia.

Użytkownik: benten 06.03.2014 22:05 napisał(a):
Odpowiedź na: 2. Poczuł znajomy przypły... | leda12 Czy to nie jest czwarta(?) część Sagi rodu Otori? Pamiętam najlepiej dwie pierwsze, potem już dla mnie średnio.

Użytkownik: leda12 07.03.2014 17:57 napisał(a):
Odpowiedź na: Czy to nie jest czwarta(?... | benten Tak. :)

Użytkownik: Pani_Wu 09.03.2014 12:59 napisał(a):
Odpowiedź na: Zagadki w tym wątku są pr... | kliva 3. J. S. uważał się za człowieka wykształconego i pragmatycznego, odpornego na groźby ze strony jakiejś zabobonnej czarownicy w rodzaju X., ale kiedy Indianka zapaliła czarne świece i pod pretekstem przepędzania komarów okadziła wszystkie pomieszczenia dymem z szałwii, zamknął się w bibliotece tyleż wystraszony, co wściekły. Nocami słyszał, jak u jego drzwi powłóczy bosymi stopami i zawodzi półgłosem uroki i przekleństwa. Kiedy w środę w swojej butelce brandy znalazł zdechłą jaszczurkę, postanowił wkroczyć do akcji.

Użytkownik: benten 10.03.2014 21:50 napisał(a):
Odpowiedź na: 3. J. S. uważał się za cz... | Pani_Wu To czytałam? Wygląda jakoś niby znajomo....ale często obce fragmenty tak mi wyglądają.

Użytkownik: Pani_Wu 10.03.2014 21:55 napisał(a):
Odpowiedź na: To czytałam? Wygląda jako... | benten Czytałaś :)

Użytkownik: kliva 09.03.2014 13:00 napisał(a):
Odpowiedź na: Zagadki w tym wątku są pr... | kliva Nie spodziewałam się, że w aktualnie czytanej książce coś znajdę, a jednak:)

3. Istnieje przesąd - oznajmił barman z ulizanymi do tyłu i rudymi lisimi włosami - że można sprawić, by lykanthropoi powrócili do swej postaci pierwotnej, jeśli się im podziękuje, gdy mają postać wilka, albo nazwie prawdziwym imieniem.

- Ach tak. Dzięki.

Nieproszony nalał mi kolejną szklankę. Odrobinę przypominał Petera Lorre, ale też większość ludzi z I. wygląda jak Peter Lorre, łącznie z moją gospodynią.

Wychyliłem Jacka Danielsa. Tym razem poczułem, jak ognista smuga spływa mi do żołądka, tak jak powinna.

- Tak mawiają. Nie twierdzę, że w to wierzę.

- A w co pan wierzy?

- Trzeba spalić pierścień.

- Słucham?

- Wszyscy lykanthropoi mają pierścienie z ludzkiej skóry. Ich piekielni władcy wręczają im je podczas pierwszej transformacji. Trzeba spalić pierścień.

Jeden z szachistów odwrócił się w moją stronę, patrząc na mnie wielkimi, ślepymi, wyłupiastymi oczami.

- Jeśli wypijesz deszczówkę z odcisku łapy warga, sam także staniesz się wilkiem, gdy nadejdzie pełnia - rzekł. - Jedynym remedium jest odnalezienie wilka, który pozostawił ślad, i odcięcie mu głowy nożem z dziewiczego srebra.

Użytkownik: benten 09.03.2014 14:53 napisał(a):
Odpowiedź na: Nie spodziewałam się, że ... | kliva Oj, chyba tego nie czytałam. Jakieś mataczonko może?

Użytkownik: kliva 09.03.2014 15:28 napisał(a):
Odpowiedź na: Oj, chyba tego nie czytał... | benten Rodzica znasz, przeczytałaś nawet większość znanych i lubianych dzieł. A fragmenty dusiołka pojawiają się w czymś, co już czytałaś. Ponadto mamy do tego garść sztuczek cyrkowych, magii i tajemnicy, a wszystko to okraszone pewną manierą autora. A ze względu na duże stężenie wyrazów określających męskie genitalia nie polecam tej książki dzieciom, chociaż niektóre "idąc z prądem" mogły przypadkowo po nią sięgnąć.

Użytkownik: benten 10.03.2014 21:52 napisał(a):
Odpowiedź na: Rodzica znasz, przeczytał... | kliva Tak, rodzic to Gaiman... nie wiem czemu, ale nasunęło mi się po tych rudych, lisich włosach, że on mógłby dać taki opis z wielokrotnie czytanych przeze mnie autorów, którzy pisaliby o likantropach.... ale tytuł będę zgadywać: Wilki w ścianach (Gaiman Neil)?

Użytkownik: kliva 11.03.2014 09:37 napisał(a):
Odpowiedź na: Tak, rodzic to Gaiman... ... | benten Gaiman i owszem, ale tytuł inny. Tu nie tylko o te wilki chodzi:)

Użytkownik: Pani_Wu 09.03.2014 13:04 napisał(a):
Odpowiedź na: Zagadki w tym wątku są pr... | kliva 4. Nazajutrz matka B. przerwała moją lekcję z doktorem G. i po długim wstępie powiedziała, iż wie, co dolega jej córce. Czarownica – którą zna – rzuciła na nią zły urok.
– To możliwe, droga matko, ale w takich sprawach strzeżmy się omyłki. Któż jest ową czarownicą?
– Nasza stara służąca i przed chwilą przekonałam się o tym.
– W jaki sposób?
– Zatarasowałam drzwi mego pokoju dwoma skrzyżowanymi kijami od miotły. Widząc je weszła przez drugie drzwi. Gdyby nie była czarownicą, byłaby oczywiście rozkrzyżowała te kije.
– To nie jest takie oczywiste. Sprowadź mi tu tę kobietę.
A gdy się pojawiła, doktor G. zapytał ją:
– Dlaczego nie weszłaś dziś rano tymi drzwiami, jak zwykle?
– Nie rozumiem, o co księdzu chodzi.
– Czy nie widziałaś na drzwiach krzyża świętego Andrzeja?
– Co to za krzyż?
– Udajesz głupią – wtrąciła matka – gdzie nocowałaś w ostatni czwartek?
– U mojej siostrzenicy, która rodzi.
– Nic podobnego! Byłaś na sabacie czarownic i rzuciłaś urok na moją córkę.
Oburzona kobieta plunęła jej w twarz, stara G. pochwyciła za kij. Doktor musiał je rozdzielić i datkiem pieniężnym uspokoić złorzeczącą wniebogłosy sługę.
Po tej scenie zabawnej i skandalicznej doktor G. nałożył swe liturgiczne szaty, aby odprawić egzorcyzmy przy siostrze i sprawdzić, czy istotnie zły duch ją opętał. Nie poprzestając na tym matka B. zaprosiła najsławniejszego w Padwie egzorcystę, nad wyraz szpetnego kapucyna, zwanego bratem P. Zaledwie B. go ujrzała, wybuchnęła śmiechem i zaczęła wykrzykiwać najgorsze obelgi, co ucieszyło zebranych dokoła, jako że tylko diabeł mógł się odważyć na takie traktowanie kapucyna. Egzorcysta, zwymyślany od śmierdzących brudasów i głupców, zaczął okładać B. krucyfiksem, twierdząc, iż bije diabła, i zaprzestał dopiero, gdy we własnej obronie pochwyciła nocnik.

Użytkownik: benten 09.03.2014 14:56 napisał(a):
Odpowiedź na: 4. Nazajutrz matka B. prz... | Pani_Wu Tego nie znam.

Użytkownik: Pani_Wu 09.03.2014 15:45 napisał(a):
Odpowiedź na: Tego nie znam. | benten Właśnie czytam (nie odnotowałam tego faktu w schowku), jest to literatura wspomnieniowa, do tego postaci ciekawej, do dziś fascynującej. Nie tak dawno znowu, zainspirował modnego aktualnie pisarza do uczynienia go bohaterem sztuki, wydanej w formie książki. O poczytności dzieła, z którego pochodzi dusiołek niech świadczy fakt, że czytam kolejne już, świeżutkie wznowienie, nabyte w księgarni.

Użytkownik: dot59 12.03.2014 18:14 napisał(a):
Odpowiedź na: Zagadki w tym wątku są pr... | kliva I jeszcze coś całkiem łatwego :-).

5.
C. nie wierzył w znaki. Mimo to... choć był już stary, nigdy w życiu nie widział komety, która byłaby choć w połowie tak jasna lub miała taki kolor, straszliwy kolor krwi, płomieni i zmierzchu. Zastanawiał się, czy patrzyły już na taką jego chimery. Były tutaj znacznie dłużej od niego i będą tu nadal stały, gdy jego już od dawna nie będzie. Gdyby kamienne języki umiały mówić...
Cóż za głupota. Stał wsparty o mur, w dole fale uderzały z hukiem o brzeg, a pod palcami czuł szorstki, czarny kamień. Mówiące chimery i wieszcze znaki na niebie. Jestem stojącym nad grobem, do cna zdziecinniałym starcem.
Czyżby będąca owocem wieloletnich starań mądrość opuściła go wraz ze zdrowiem i siłą? Był m., uczył się w wielkiej Cytadeli Starego Miasta i tam też otrzymał swój łańcuch. Jak to możliwe, że głowę wypełniały mu przesądy, jakby był ciemnym parobkiem?

Użytkownik: benten 13.03.2014 08:20 napisał(a):
Odpowiedź na: I jeszcze coś całkiem łat... | dot59 Druga Gra o Tron?