Książka, którą dzisiaj pragnę przybliżyć, na pewno nie należy do najbardziej znanych pozycji Kornela Makuszyńskiego. Zresztą, może to nawet lepiej? Osobiście uwielbiam wyszukiwać, czy to dzięki Internetowi, czy już w samej bibliotece, książki rzadko czytane, długo niepożyczane. Ufam, że przywracam im wtedy radość. Wierzę, że książki żyją naprawdę.

Skupmy się jednak na samej powieści. Opowiada ona o przygodach dwóch przyjaciół - Wojciecha Kropki i Adama Gilewicza; pierwszy z imieniem "starym, osiwiałym i porosłym mchem odwiecznej czci"[1] , drugi "miał szesnaście lat, poza tym zaś nie miał niczego więcej"[2]. Obaj przyjaciele mieszkali razem z ojcem Wojciecha - dozorcą. Spokojnie mijały im dni proste, usłane obowiązkami i cóż, nie bardzo obfite w dostatek.

Wszystko jednak zmienia się z chwilą otrzymania przez Adasia Gilewicza listu informującego go o... spadku! Od tego momentu w życiu naszych bohaterów wszystko przerwaca się do góry nogami! Wyruszają do nieznanej, litewskiej wioski Głodowice i tam zapoznają się z historią rodu i konfliktem, w którym biorą udział dwa nienawidzące się rody - Gilewiczów i Niemczewskich. Niczym w "Zemście" Aleksandra Fredry...

W powieści nie brak charakterystycznego dla Makuszyńskiego humoru, szybkiej akcji i klimatu, który jest mi tak szczególnie drogi.

Jeżeli chcecie dowiedzieć się, kim był sławetny pan Antoni Rozbicki i jaką funkcję pełnił tytułowy "złamany miecz", koniecznie przeczytajcie tą powieść, a na pewno nie pożałujecie!



---
[1] Kornel Makuszyński, "Złamany miecz", wyd. "Alfa", 1991, str. 11.
[2] Tamże, str. 5.