Użytkownik: ybarra 19.03.2009 17:38 napisał(a):
Odpowiedź na: Koktajl semiologiczno-est... | jarom Tej akurat pozycji Eco nie czytałem,ale z tym autorem,to mam taki problem,że wydaje mi się,że po Imię róży,wahadło/nomen omen Faucaulta/jego twórczości wychyla się tylko w jedną stronę-wyraźnie słabszą.Jeszcze komentarz do ideału kobiecej urody.Jest w Afryce takie plemię,które tuczy na potęgę swoje kobiety-takie 150 kilowe są najb.ponętne.Tak mi się mimochodem skojarzyło to z rysunkowym żartem A.Mleczki,o plemieniu za Wielką wodą,które maluje jajka. Ach te ideały piękna.

Użytkownik: feministula 15.05.2012 11:56 napisał(a):
Odpowiedź na: Koktajl semiologiczno-est... | jarom Historia piękna ma swoją kontynuację w Historii brzydoty. Ja czytałam akurat w odwrotnej kolejności i szczerze mówiąc bardziej podobała mi się historia brzydoty, bo zadaje pytanie o "niezdrową" fascynację człowieka brzydotą, w tym kontekście fascynacja pięknem jest taka banalna trochę ;) Niemniej jednak obie książki są naprawdę godne polecenia, także dla osób świeżych w temacie. O ile np. "Sztuka i piekno w średniowieczu" to pozycja podsumowująca główne dawne teksty na temat piekna, pozycja ściśle rzecz biorąc do czytania, o tyle dwa tomy o historii piekna i brzydoty to raczej albumy (pięknie wydane, bardzo, bardzo bogato ilustrowane) i "wypisy" z przeróżnych ciekawych tekstów żródłowych z dobrze napisanym komentarzem-syntezą zagadnienia, omawianego w danym rozdziale.

Użytkownik: Pingwinek 02.07.2018 00:41 napisał(a):
Odpowiedź na: Koktajl semiologiczno-est... | jarom Co do drugiego akapitu Twojej wypowiedzi - marna to pociecha! Chyba każda kobieta chce być piękna tu i teraz, dla siebie i dla innych żyjących w jej czasach, w jej świecie.