Grogan podejmuje tym razem trudny temat - własnej przeszłości. Powraca do wspomnień z dzieciństwa i młodości. Z perspektywy czasu są one zabawnymi historyjkami "pucołowatego chłopca" (jak sam pisze o sobie), chociaż kiedyś napawały go lękiem i strachem.

Katolickie zasady, jakie wpajali rodzice swym dzieciom, ścierają się z ideologią "szalonych" lat 60. i 70., na którą, jako młodzi ludzie, rodzeństwo Groganów było niezwykle podatne. A to prowadzi do głębszego zastanowienia nad sobą, nad wyznawanymi wartościami i zasadami. Takiej analizy własnych przeżyć dokonuje również autor, przemierzając, we wspomnieniach, od nowa drogę swego życia.

Niezwykle poruszające są wzajemne relacje ojca i syna. I mimo że syn opuścił rodzinny dom, zamieszkał w odległym mieście, relacje nadal pozostały wyjątkowe, co wcale nie znaczy łatwe.

Grogan mierzy się z jeszcze jednym aspektem życia - przemijaniem. Przemijaniem i śmiercią bliskich osób. Zajmują one szczególne miejsce w jego wędrówce przez życie.

Książka ta porywa czytelnika w świat wspomnień, od których ciężko jest się oderwać.