Ostatni raz przeczytałam książkę jednym tchem, to znaczy w jedną noc, dwanaście lat temu. Tej książki po prostu nie sposób odłożyć, kiedy raz zacznie się ją czytać.

Autor dokonał rzeczy niezwykłej. Stworzył tak kolorowych bohaterów (a może stworzyło ich samo życie?), opisał ich perypetie z tak ogromnym poczuciem humoru, że wciągnął mnie w temat, który nie tylko mnie nie interesuje, ale wprost przysięgłam nie dotknąć następnej książki o Japonii. Kraj niby ciekawy, ale prawie wszystko, co na ten temat ukazało się na polskim rynku, jest tak beznadziejnie nudne! Przeważnie rodzaj monologu jakiegoś faceta, a jeszcze częściej kobiety, która miała okazję spędzić parę miesięcy w Tokio i postanowiła przekazać czytelnikom swoje zachwyty nad tą orientalną egzotyką...

Pan Bruczkowski natomiast nie próbował się niczym zachwycać ani nie serwuje nam żadnych wykładów. Zamiast tego nadał swojej opowieści tak wartki nurt, tak ciekawy tok wydarzeń, tyle błyskotliwych dialogów, że odkrywamy obcą kulturę razem z nim, uczymy się na jego doświadczeniach (czasem bardzo zaskakujących, dla niego i dla nas, czytelników).

Teraz książkę pochłania mój mężczyzna, a ja czekam w kolejce na drugie czytanie, bo już czuję, że przeczytałam ją za pierwszym razem za szybko. To nie jest płytka, humorystyczna powiastka. W tej książce jest dużo mądrości i znajomości ludzkiej psychiki, myślę, że jest w niej niejedno "dno".

Gorąco polecam wszystkim czytelnikom.

Baśka Orzechowska