Książka opisuje dzieje kamienicy od średniowiecza, kiedy pierwszymi budowniczymi i właścicielami budynku byli Bornbachowie, poprzez okres rozkwitu w okresie renesansu i baroku, przemiany domu rodzinnego na kamienicę czynszową w XIX w., aż do zniszczeń podczas II wojny światowej i odbudowy na potrzeby Staromiejskiego Domu Kultury.

Wszystko to pokazane jest na tle wielkich wydarzeń z historii Polski, np. potopu szwedzkiego i kontrybucji nałożonej wówczas na właścicieli budynku czy też zsyłki po powstaniu styczniowym, podczas której umiera jeden ze spadkobierców kamienicy.

Dużym walorem tej publikacji są zamieszczone w niej ryciny, plany i zdjęcia. Na mnie największe wrażenie zrobiło porównanie stanu przedwojennego z tym z roku 1945, a potem lat pięćdziesiątych. Dzięki temu rzeczywiście widać, że po powstaniu warszawskim Stare Miasto powstało jak feniks z popiołów.