Użytkownik: why not 27.02.2009 20:21 napisał(a):
Odpowiedź na: Umarł jakiś człowiek. Jes... | rollo tomasi Właśnie jestem w trakcie lektury. 60 stron i... wielkie nic. Wielkie nazwisko, mała książka. W imię uniwesalności -o wszystkim. Czyli o niczym. W ogóle nie rozumiem, jak można zaczynać książkę od zakończenia - śmierci głównego bohatera! W "Marcie" to jeszcze wybaczalne - powieści tendencyjnej wiele się wybacza;), ale na Rothu nie zostawiam suchej nitki, bo wiele sobie obiecałam po "Ludzkiej skazie". I wątpię czy przebrnę przez kolejne 100 stron, bo nie lubię się zmuszać do czytania! I nie chcę, żeby mi cokolwiek zostało w pamięci po tej nudnej lekturze. A szkoda, bo lubiłam pana, panie Roth!

Użytkownik: koczowniczka 07.04.2014 12:55 napisał(a):
Odpowiedź na: Właśnie jestem w trakcie ... | why not "W ogóle nie rozumiem, jak można zaczynać książkę od zakończenia - śmierci głównego bohatera!"

Pomysł ten nie jest nowy. Zastosował go Tołstoj w "Śmierci Iwana Ilicza". Konstrukcją i tematyką "Everyman" bardzo przypominał mi opowiadanie Tołstoja. Najpierw widzimy martwego bohatera, potem poznajemy jego życie, choroby, dowiadujemy się, co myślał o śmierci i w jaki sposób umarł. Jestem pewna, że Roth wzorował się raczej na Tołstoju, a nie na Orzeszkowej :-)

Użytkownik: lachus77 28.09.2015 10:02 napisał(a):
Odpowiedź na: "W ogóle nie rozumiem, ja... | koczowniczka Nie jest nowy, bo i u Nałkowskiej w "Granicy" zastosowano retrospekcję: najpierw śmierć głównego bohatera, a później historia jego życia i przyczyny, które doprowadziły do tej śmierci.

Użytkownik: koczowniczka 30.11.2016 16:11 napisał(a):
Odpowiedź na: Nie jest nowy, bo i u Nał... | lachus77 Dobrze mówisz, w „Granicy” też wykorzystano ten pomysł. Książki zaczynające się od informacji o śmierci głównego bohatera mogą być całkiem ciekawe. Poza tym nie jestem pewna, czy why not ma rację, pisząc, że „Marta” Orzeszkowej zaczyna się od śmierci Marty. Dawno czytałam tę powieść, ale z tego, co pamiętam, na początku zmarł mąż Marty, a nie Marta.