Miasto położone w Luizjanie pogrąża się w mroku. W okolicach grasuje gwałciciel, który nosząc na twarzy jaskrawą, karnawałową maskę brutalnie atakuje młode kobiety w ich własnych domach. Policji nie udaje się znaleźć żadnego tropu. W tej sytuacji odkrycie zwłok Pameli Bichon, brutalnie zamordowanej pośredniczki handlu nieruchomościami, staje się kroplą przepełniająca czarę. Czy morderca Pameli to ten sam człowiek, czy też w miasteczku grasuje dwóch różnych zwyrodniałych zbrodniarzy?

Policja, chcąc uniknąć paniki, musi działać szybko. Podejrzanym o zabójstwo Pameli niemal od pierwszej chwili jest Marcus, mężczyzna, który zasypywał ją prezentami i obsesyjnie śledził każdy jej krok, nawet wtedy, gdy publicznie oznajmiła, że nie chce mieć z nim wspólnego. Prowadzący dochodzenie doświadczony detektyw Nick jest do tego stopnia przekonany o winie Marcusa, że kiedy ten zostaje wypuszczony na wolność ,atakuje go. Przed śmiercią z rąk rozwścieczonego policjanta ratuje Marcusa młoda policjantka Annie. Od tej chwili losy tej trójki splatają się nierozerwalnie ze sobą.

Annie, młoda policjanta rozpaczliwie pragnąca znaleźć mordercą Pameli, staje się wyrzutkiem po tym, jak zgadza się zeznawać przeciwko Nickowi, musi obawiać się zarówno mordercy, jak i współpracujących z nią policjantów, którzy uznają ją za zdrajczynie i ostentacyjnie dają jej do zrozumienia, że nie jest już jedną z nich. Paradoksalnie, tylko Nick zdaje się jej nie winić i zgadza się pomóc.

Nick to doświadczony detektyw z mroczną przeszłością, człowiek, który dawno temu wyzbył się wszelkich złudzeń, ale który mimo wszystko nie potrafi przestać szukać odpowiedzi, dręczony potrzebą wymierzenia mordercy kary. Bezkompromisowy, zgorzkniały, ale również piekielnie inteligentny i uparty.

Ona nadal zamierza zeznawać przeciwko niemu, on właśnie ze względu na jej postawę widzi w niej świetnego policjanta, z którego pomocą znajdzie dowody winy Marcusa.

I w końcu Marcus, osamotniony, uciekający od szarej rzewistości w świat marzeń, w którym kobiety takie jak Pamela go kochają, uznany przez wszystkich za winnego, ale czy rzeczywiście winny popełnienia okrutnej zbrodni?

Skomplikowane relacje pomiędzy bohaterami to jedynie część przepisu Tami Hoag na stworzenie mocnego thrillera. Kolejny to mroczna, zagęszczająca się w miarę upływu czasu atmosfera. Luizjana ma swój specyficzny, wypełniony oparami bagien klimat, w którym każdy cień wydaje się kryć w sobie zagrożenie, a każdy odgłos rozbrzmiewa złowrogim echem. Charakterystyczne i godne naśladowania jest również to, że autorka dla stworzenia tej mrocznej i dusznej atmosfery nie sięgnęła po rozwiązania sztampowe - nie ma tu epatujących brutalnością, długich na kilkanaście stron scen czy ociekających krwią opisów; Tami Hoag zagłębia się w mroki człowieczej duszy, tam, gdzie dobro i zło, policjanta i zbrodniarza, pasjonata i szaleńca oddziela od siebie jedynie cienka mroczna linia. Znalezienie odpowiedzi, kto i do jakiego stopnia przekroczył tę linię nie jest ani szybkie, ani łatwe dla bohaterów, ale z całą pewnością fascynujące dla czytelnika.