Książkę kupiłem wybierając się w drogę pociągiem. Pewien czas temu stwierdziłem, że czas, by odświeżyć sobie dokonania polskiej SF & F.

Jacka poznałem wcześniej w zasadzie jedynie w przygodach Mordimera. Czytając serię stwierdziłem - ciekawa, warta poświęconego czasu - można powiedzieć coś nowego, autor nie idzie utartymi szlakami - tylko szuka własnej drogi.

Zabierając się za "Charakternika", na początku byłem pełen entuzjazmu; ciekawy pomysł - czyta się naprawdę przyjemnie... Jednakże - być może to moje odczucie tylko - im dalej w las, tym ciemniej. W sumie, gdybym miał oceniać tylko fabułę - stwierdziłbym - dobra książka, być może nie powaliła mnie na kolana - ale, nie czarujmy się, by na taką książkę trafić - trzeba nieraz i pół roku szukać :). Oby każdemu autorowi, choć jedna w życiu się trafiła.

Więc dlaczego w mojej prywatnej ocenie uznaję ją zaledwie za średnią..?

Otóż niesamowicie mnie wkurza, gdy autor przemyca, zwłaszcza w mało subtelny sposób, własne poglądy polityczne. O religijnych tutaj nie wspomnę, bo być może było to zamysłem autora, i w sumie nie jest tak jednoznaczne, gdy się głębiej zastanowić. Niestety, Jackowi w tej książce zdarza się (żeby użyć piłkarskiej terminologii) popełnić faul na czytelniku, za co ode mnie dostaje żółtą kartkę, mimo w sumie ciekawej i dobrej gry.