Użytkownik: LeoniMa 24.02.2009 20:50 napisał(a):
Odpowiedź na: Poszukujący, niespokojni,... | agnesines Przeczytałam. Na początku miałam dość mieszane uczucia, przeważały negatywne. Bo język mi się nie podobał (dalej się nie zgadzam z opinią, że pisarstwo Hopkina pełne jest "gracji i energii"), bo irytowały mnie obie główne postaci, bo styl nie był wcale podobny do stylu J. L. Wiśniewskiego, jak zasłyszałam.
Ale miałam 353 strony, żeby się przekonać, że nie mam racji. I w sumie się przekonałam. Najpierw z coraz większą niecierpliwością czekałam na kolejne listy Marty. Przepełnione były bolesną tęsknotą, ale też wątpliwościami i niepewnością. Pojawiały się w nich rozczulające drobiazgi - historie z jej dzieciństwa, wspomnienia z wakacji, w czasie których się poznali, uwagi o polskiej obyczajowości, sprawozdania z minionych w towarzystwie męża i córki dni.
Później doceniłam fakt, że powieść jest pisana dwoma narracjami - obiektywną i pierwszoosobową - które w dodatku nie odpowiadają sobie czasowo, choć współwystępują. Tym sposobem czytelnik wchodzi w sam środek historii, by poznać jej początek i zakończenie. Fajna sprawa.
Z opisem Krakowa długo się nie zgadzałam, ponieważ autor pisał o tym mieście dobrze i źle. A ja wolałam nie czytać tego, co było złe ;) Opis Prowincji zaliczam natomiast do grona najładniejszych opisów, jakie kiedykolwiek czytałam. Kraków, nawet jeśli niedoskonały, zdecydowanie jest miejscem niesamowitym i tak został przedstawiony. Jako "magiczne miasto pełne folkloru i bajek".
Najciekawszą pod względem badawczym warstwą utworu jest nowe życie Josepha (Anglika) - w obcym kraju, z obcymi ludźmi i z niezrozumiałym językiem. Towarzyszy mu przeszywająca samotność, która (naprawdę!) wpływa na emocje osoby czytającej. Dobrze jest spojrzeć na własny naród oczami imigranta. Ciekawe i na pewno wzbogacające doświadczenie.
Myślę, że czytając tę książkę, nie zmarnujecie czasu.