Użytkownik: rozowakredka 11.02.2009 20:42 napisał(a):
Odpowiedź na: Tak jak w powieści Capric... | Migotka Panna Sama nie wiem na czym polega fenomen pani Funke. Jedno jest pewne. Atramentowa Trylogia, to jedna z tych książek, przy których płakałam jak małe dziecko, któremu zabrano zabawkę. Płakałam jak bóbr. Gdy zginął Farid, gdy Smolipaluch oddał za niego życie, gdy postrzelono Mo, gdy Meggie odnalazła Resę. Płakałam, płakałam, płakałam... Ta książka to jedna z tych niewielu, która wprawia niemalże każdego w dziwny stan. Stan nieopisany. I powiem jeszcze coś. Przez kilka nocy śniłam o Atramentowym Świecie. Pierwszy raz książka odbiła się tak głośnym echem w mojej głowie.

Użytkownik: Madziunia95 02.11.2009 17:40 napisał(a):
Odpowiedź na: Sama nie wiem na czym pol... | rozowakredka Coś takiego w sposobie pisania, w wyobraźni i pomyśle na książkę pani Funke sprawia, że po lekturze czujemy się inaczej, żeby nie powiedzieć: dziwnie.
Wszystkie przygody przeżywałam razem z bohaterami i czułam się, jakbym tam obok była...