Książka Władysława Szpilmana jest inna od książek poruszających tematy wojenne. Autor nie boi się prawdy. Opowiada o swoich losach spokojnie i rzeczowo, dzięki czemu ukazuje nam prawdziwe oblicze wojny i ludzi biorących w niej udział. Autor nie boi się poruszać tematów tabu, o których milczano. Mówi prawdę o życiu Żydów w obozie, o tym, "że byli tacy, którzy choć mogli pomóc nic nie robili", pozwalali umierać innym.

Szpilman nie potępia ich, ale też nie milczy. Nie boi się powiedzieć głośno, że życie zawdzięcza Niemcowi. I o tym, iż ten Niemiec, choć uratował wielu ludzi, paradoksalnie został skazany na karę śmierci za mordowanie Żydów w czasie wojny. Polecam tę książkę, bo wnosi nowe spojrzenie na historię. Szpilman, choć przeżył tragedię, nie skarży się, nie nienawidzi Niemców. Umie wybaczyć i żyć dalej.

"Pianista" to piękna książka o wspaniałym człowieku, artyście i jego chęci życia. O tym, że warto wybaczać, bo bez pojednania nie można żyć spokojnie. O ludziach, którzy, choć wokół była tylko nienawiść, nie zapomnieli, że wszyscy jesteśmy ludźmi i tak samo cierpimy, że liczy się człowiek, a nie narodowość czy wyznanie.