Gorąco polecam - książka pachnie sianem żniw, ale takich sprzed ery kombajnów oraz domowymi serami, wiejskimi jarmarkami, przydrożnymi akacjami...

Jednocześnie zmusza do refleksji nad losem chłopskiej rodziny - niszczonej przez wojnę, ucieczkę do miasta oraz do zastanowienia nad tym, co jest w życiu ważne - np. budowa własnego grobu - najprosztsze, banalne czynności, a jednak decydujące o jakości naszego życia.

Treść książki stanowią obrazki z życia Szymona Pietruszki: prostego, gburowatego, zapalczywego, szczerego polskiego chłopa, do którego czujemy przez to chyba ogromną sympatię.

Język żywy, błyskotliwy - sceny momentami przypominające te z "Samych swoich" - spór o miedzę.